ေငြေဆာင္ (၁) (၂)

 ေငြေဆာင္(၁)
--
လမ္းမွာ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ ့ အမ်ားဆံုးေရွာင္ရတာက ဆိုင္ကယ္စီးဆရာသမားေတြကိုပါပဲဗ်ာ... ဟိုဖက္ ပဲခူးလမ္းက်ိဳက္ထီးရိုး ခရီးစဥ္ေလာက္ေတာ ့မမ်ားေပမယ္ ့ ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ ့ေရာေနတာက စက္ဘီးစီးသမားေတြပိုမ်ားတယ္..ၿပီးေတာ ့ ဆိုင္ကယ္သမားေရာ စက္ဘီးသမားေတြေရာမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ေတြ ပိုမ်ားတယ္ လူလတ္ပိုင္းေတြက ဆိုင္ကယ္ေတြေနာက္မွာ ကုန္ေတြပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီးတင္ၿပီး
တစ္ရြာနဲ ့တစ္ရြာပို ့ေနႀကတာမ်ိဳးမ်ားတယ္ အေ၀းခရီးေတြမွာ ေတြ ့ရတဲ ့ ဆိုင္ကယ္စီးဆရာသမားေတြမွာ အမ်ားဆံုးေတြ ့ရတာက ဆိုင္ကယ္စီး ဦးထုပ္ အေဆာင္းနဲႀကတာက တူေနတဲ ့အခ်က္ပါပဲဗ်ား အဲ ့ပုသိမ္ဖက္လမ္းမွာ တစ္ခ်ိဳ ့ဆိုင္ကယ္စီးသမားေလးေတြမ်ား ႀကံဳသလိုေကာက္စီးသေဘာမ်ိဳးေတာင္ဆန္တယ္ စြတ္က်ယ္ခ်ိဳင္းၿပတ္နဲ ့လဲ တက္ခြသြားတာမ်ိဳးဗ်ား..အဲ ့လိုကို ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ ့ ရင္းႏွီးကုန္ႀကတာ ၿမိဳ ့ေလးေတြမွာ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီဂိတ္ေလးေတြလည္း အမ်ားသားေပါ ့ ဧရာလမ္းေတြက က်ဥ္းၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကားႏွစ္စီး ေရွာင္တဲ ့အခါ ေဘးခ်ေရွာင္စရာ ေၿမသားအပိုကလည္း က်ဥ္းလြန္းနဲလြန္းတယ္ ၿပီးေတာ ့လမ္းသားေတြက မညီတာ ခ်ိဳင္ ့ေလးေတြ ေပါတာေတြမ်ားတယ္ ေၿမၿပင္ညီ ေၿပၿပီး စပိတင္ေမာင္းလို ့ရတယ္ဆိုတာ ခဏေလးေတြပဲမ်ားတယ္ ...

( ပုသိမ္မွာ ၿမိဳ ့ထဲက ထမင္းဆိုင္တစ္ခုမွာ မနက္ ထမင္း ၀င္စားေနတုန္း ခပ္လွမ္းလွမ္း ကားလမ္းေဘးက မေအ တစ္ေယာက္က လမ္းၿဖတ္ကူးမယ္ ့ သူ ့ကေလးကို လွမ္းသတိေပးလိုက္တဲ ့အသံေလးႀကားလိုက္ရတာ စိတ္ထဲေတြးၿပီး ရယ္ခ်င္ခ်င္ေတာင္ၿဖစ္သြားေသးတယ္..'' ဟဲ ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ သတိထားကူးဟဲ ့.'' ..တဲ ့ ဦးဇင္းေက်ာ္ ေၿပာခဲ ့ဘူးသလိုပဲ ဒါ အသစ္ဗ် အသစ္ဆိုသလိုပါပဲ က်ေနာ္တို ့ အမ်ားဆံုးႀကားခဲ ့ဖူးရတာက ''' ကားသတိထားကူး နဲ ့ စက္ဘီးေပါတဲ ့အရပ္ဆို '' စက္ဘီးေတြ ႀကည္ ့ကူးဟဲ ့'' ''' ပဲေလ.သူ ့အရပ္နဲ ့ သူ ့ဇာတ္ သူ ့ေခတ္နဲ ့သူ သေဘာေလးေပါ ့. ပုသိမ္မွာလည္း ဆိုင္ကယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ လိုက္ႀကည္ ့စရာေတာင္မလိုဘူးေပါ ့ေလ..)

အဲ ့ေတာ ့တစ္ခုေကာင္းတာက ကားက ၿမန္ႏွံဳးဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း အင္ဂ်င္အားဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း စိတ္ႀကိဳက္စပိတင္ေမာင္းလို ့ကို မရဘူး အရွိန္ခ်ခ် ေမာင္းေနရတာမ်ိဳးေပါ ့ေလ..လမ္းေပၚမွာ ႏြားမေရွာင္ရသေလာက္ပဲ (လမ္းကို ၿဖတ္ၿဖတ္ေၿပးတဲ ့ႀကက္သားအမိအုပ္ေလးေတြေတာ ့ခဏခဏ ေရွာင္ရ အရွိန္တံု ့ရတယ္ ႀကက္က အေတာ္ေပၚတဲ ့ တိုင္းဧရာပါပဲ ) အမ်ားဆံုးေရွာင္ရတာ ေတြ ့ရတာက တိုင္းဧရာရဲ ့ လယ္ယာေၿမမ်ားတဲ ့ သေဘာ စက္မွု ့လယ္ယာသံုး ထြန္စက္ႀကီးေတြ တင္လာတဲ ့ကားတို ့ ေထာ္လာဂ်ီတို ့ ေၿမေကာ္ကားေတြသည္လာတဲ ့ ကားႀကီးတစ္ခ်ိဳ ့ပါပဲ...

ဘယ္ေလာက္ပဲစပိတင္ ေက်ာ္တက္ေမာင္းေမာင္း ေရာက္လိုရာခရီးကို ေရာက္သြားရင္ ကြာလွ ၁၅မီးနစ္မီးနစ္၂၀ပဲဆိုတာမ်ိဳးပါပဲ..လမ္းေဘး၀ဲယာကေတာ ့ စိမ္းစိမ္းစိုစိုေတြပိုေပါတယ္ ေရကန္ေတြ ငါးကန္ေတြ ငွက္ေပ်ာပင္အုပ္အုပ္ေတြ ငါးကန္ေတြ ေခ်ာင္းရိုးေလးေတြ ေခ်ာင္းရိုးေလးေတြထဲမွာ စက္တပ္ေလွအရွည္ေလးေတြနဲ ့ ဆိုေတာ ့ၿမင္ကြင္းက အစိုဓါတ္ေတြရေနသလိုပါပဲ ကားလမ္း၀ဲယာမွာ လယ္ေၿမ အိမ္ေၿခေလးေတြလည္း သိပ္မၿပတ္လွသလို သစ္ပင္အုပ္အုပ္ႀကီးေတြ လူတစ္ရပ္ေလာက္မွာ ထံုးၿဖဴ ခါးပတ္အမွတ္အသားနဲ ့ ကြ်န္းပင္တန္းႀကီးေတြ အခုကို ၀ါထိမ္ေနေအာင္ပြင္ ့ေနတဲ ့ မေလးရွားပိေတာက္ေတြက အဆက္မၿပတ္သေလာက္ဆိုေတာ ့ အရိပ္ရတာ မ်ားၿပီး အညာခရီးလို လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ အပူဒဏ္သိပ္မခံရဘူးေပါ ့ေလ မေလးရွားပိေတာက္က အခုႀကီးကို ပြင္ ့ေနတာလားလို ့ေမးလိုက္ေတာ ့ ဒါ သူပြင္ ့တဲ ့ရာသီတဲ ့ ဟုဟု ဟုတ္သားပဲ အခုပြင္ ့ေနမွေတာ ့ အခုရာသီက သူပြင္ ့တဲ ့ရာသီေပါ ့ေလ...ခ္

ေငြေဆာင္ (၂)
----------
စိတ္ကူးထဲက လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ၿဖစ္ဖို ့တစ္ခ်ိဳ ့လုပ္ၿဖစ္ခ်င္ခဲ ့့တာေတြအတြက္ေတာ ့အခ်ိန္ေေတာ ့အေတာ္ေလးယူခဲ ့ရတယ္ အဲ ့အထဲ မေရာက္တာ သိပ္ႀကာသြားၿပီ ၿဖစ္တဲ ့ပင္လယ္ကို သြားႀကည္ ့ခ်င္ေသးတယ္ဆိုတဲ ့ ဖီလင္တစ္ခုလည္းပါတယ္ ပင္လယ္ရနံ ့ဆိုတာ ေမ ့ေတ ့ေတ ့ေတာင္ၿဖစ္ေနခဲ ့ၿပီေလ ၊ ေတာင္ေပၚဟာ ေတာင္ေပၚသား မဟုတ္တဲ ့သူေတြ အတြက္ ထူးဆန္းတဲ ့အရပ္ၿဖစ္ေနတတ္သလို ပင္လယ္ဟာ ပင္လယ္ေပ်ာ္ ပင္လယ္သားမဟုတ္တဲ ့သူေတြအတြက္ ထူးဆန္းတဲ ့ခံစားမွု ့ေတြေပးစြမ္းနိုင္တာပါပဲ ...

ဒါနဲ ့ပဲ ပင္လယ္ကို အလြတ္လပ္ဆံုးၿမင္ကြင္းရွိရာ အရပ္တစ္ခုၿဖစ္တဲ ့ ေရာက္လည္းမေရာက္ဖူးေသးတဲ ့ေငြေဆာင္ကို ေရာက္ၿဖစ္ခဲ ့တယ္ဆိုပါေတာ ့၊ အိမ္ကစထြက္ေတာ ့မနက္ ၄နာရီေလာက္ေပါ ့ေလ.အဲ ့ကေနရန္ကုန္နယ္နမိတ္နဲ ့ လွိဳင္သာယာနယ္နမိတ္ေတြေက်ာ္ေအာင္ေတာင္အေတာ္ႀကာေအာင္ေမာင္းယူရတယ္၊ အဲ ့နယ္နမိတ္ေတြမေက်ာ္ခင္အထိေတာ ့ နီယြန္အလင္းေရာင္ဆိုင္းဘုတ္ေတြ တက္ခနီကာလာေဆးေရာင္စံုဆိုင္းဘုတ္ေပါင္းစံုေတြ ဓါတ္တိုင္ေတြ ႀကီးမားတဲ ့အေဆာက္အအံုေတြက အဆက္မၿပတ္ဆိုေတာ ့ၿမိဳ ့ၿပရဲ ့ရနံ ့က မေပ်ာက္သြားေသးဘူးေပါ ့နီယြန္မီးေရာင္စံုေ်တြေအာက္က
ၿမိဳ ့ၿပရဲ ့သဘာ၀ကို ေနအလင္းမလာခင္ မနက္အေစာႀကီးမွာ ၿမင္ရတာကလည္းတစ္မ်ိဳးေလးႀကည္ ့ေကာင္းေနသလိုပါပဲ ၊ ရာသီကလည္း မိုးေႏွာင္းတို ့ေနာက္ဆုတ္ခ်ိန္နဲ ့ ေဆာင္းဦးႀကိဳရာသီေလးဆိုေတာ ့ အေအးဓါတ္ေလးကရေနၿပီ ..

လွိဳင္သာယာေက်ာ္လာလို ့ သိပ္မႀကာခင္မွာပဲ အေမွာင္ထုထဲေရာက္သြားသလိုပါပဲ လမ္းေဘးဓါတ္တိုင္ေတြက မီးၿဖာေနတာမ်ိဳးေတြမရွိေတာ့ အေမွာင္ထုထဲ ကားမီးထိုးၿပီးသြားေနရသလိုၿဖစ္သြားတာေပါ ့ေလ..အဲ ့မွာေတာ ့ေကာင္းကင္ကိုေတာ ့ႀကယ္ေတြစံုစံုလင္လင္နဲ ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီးစၿမင္ရၿပီ.တန္ေဆာင္မုန္းလရဲ ့တိမ္ေတြကင္းစင္ေနတဲ ့ေကာင္းကင္ဟာ အေတာ္ေလး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၿမင္ေနရ
တာမ်ိဳး..ခုႏွစ္စင္ႀကယ္စင္စုေလးကိုေတာင္ ၿပတ္ၿပတ္ထင္ထင္ ၿမင္ေနရတယ္.. အဲ ့ ခုႏွစ္စင္ႀကယ္စုေလးကို ငယ္တုန္းကေတာမွာ ညနက္ပိုင္းေတြမွာ တကူးတကေမာ ့ႀကည္ ့ေနခဲ ့ဘူးေသးတယ္ ညသန္းေခါင္ တိမ္စင္ခ်ိန္ေတြမွာ ႀကယ္ေတြ တလက္လက္ နဲ ့ဟင္းလင္းၿပင္ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၿမင္ကြင္းက်ယ္ႀကီး မ်က္စိတဆံုး ၿမင္ေနရတဲ ့ခံစားမွု ့က စိတ္ေတြ ရြင္လႊင္ ့လို ့အေတာ္ေကာင္းတာမ်ိဳးပဲ..အဲ ့လိုႀကည္ ့တဲ ့အခါတိုင္း တလက္လက္နဲ ့ႀကယ္ေတြႀကားမွာ အလင္းတန္းရွည္ေလးနဲ ့ ၿဖတ္ကေန ေၿပးသြားၿပီး ၿဖတ္ကနဲ ေပ်ာက္က ကြယ္သြားတတ္တဲ ့ အမ်ိဳးအမည္မသိေတြလည္း ခဏခဏ ၿမင္ခဲ ့ဘူးတယ္ အဲ ့လိုၿမင္လိုက္ရင္ ထင္ရာေတြေလ်ွာက္ေတြး တစ္ေနရာရာမွာ ၿပန္ေပၚလာႏိုးႏိုးေတြနဲ ့လိုက္ရွာႀကည္ ့ေပါ ့ေလ..

ေငြေဆာင္မွာေတာ ့မနက္ ၁ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ အေဆာင္ထဲက ပလတ္စတစ္ ဒရင္းဘက္ ေက်ာခင္းထိုင္ခံုရွည္ႀကီးကို ယူၿပီး ပင္လယ္စပ္က သဲေသာင္ၿပင္ေပၚကို ဆင္း လွိဳင္းပုတ္သံ တ၀ုန္း၀ုန္းကို နားေထာင္ရင္း အဲ ့ ေခါင္းေပၚတည္ ့တည္ ့ေလာက္ကေန ခပ္ေစြေစြေလး ေနရာေရာက္ေနတဲ ့ ခုႏွစ္စင္ႀကယ္စင္စုေလးကို ပက္လက္လွန္ႀကည္ ့ရင္း အဲ ့ကေန တစ္ၿခားႀကယ္ေတြလိုက္ႀကည္ ့ေနခဲ ့လိုက္ေသးတယ္..ပင္လယ္ အေမွာင္ထုထဲကို သဲသဲကြဲကြဲ မၿမင္ရေပမယ္ ့ ကမ္းစပ္ကိုေၿပးေၿပးတက္လာတဲ ့ လွိဳင္းေတြက လွိဳင္းေခါင္းၿဖဴေလးေတြကိုေတာ ့ ႀကယ္ေတြရဲ ့ အလင္းအကူအညီ နဲ ့ ၿမင္ေနရတယ္..ကမ္းေၿခတစ္ေလ်ွာက္လံုး လူသြားလူလာမရွိေတာ ့ပဲ လူေၿခတိတ္ေနတဲ ့ အဲ ့ညက တစ္ညလံုးလိုလို မအိပ္ပစ္ခဲ ့ပါဘူး ည ၉နာရီေလာက္ကစ ခဏအိပ္ၿပီး ၁၂နာရီေလာက္မွာ ၿပန္ထ အေဆာင္ကေန အၿပင္ထြက္ လွိဳင္းသံေတြ နားေထာင္ ပင္လယ္အေမွာင္ထုထဲကို ရမ္းေမ်ွာ္ေနေပါ ့ေလ..ပင္လယ္ရဲ ့ မနက္အာရုဏ္ဦးေနထြက္ခ်ိန္ကို အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္မၿမင္လိုက္မွာစိုးတာနဲ ့ တစ္ညလံုး မအိပ္ပစ္ေတာ ့တာမ်ိဳးေပါ ့ဗ်ား....တစ္သက္လံုး ကိုယ္ ့အိမ္မွာကိုယ္ ခဏခဏ အိပ္ဖူးတယ္ေလ..