ဒီလိုနဲ ့ ညေတြလည္း မပ်ိဳၿမစ္ေတာ ့ ေန ့အိုေတြလည္း မ်ားလာခဲ ့ၿ႔ပီ....
တစ္ခါတစ္ခါ တစ္ေရးႏိုးလာတဲ ့ ညညေတြဆိုတာ အထီးက်န္နိုင္လွသလိုပဲ ..အမွန္ေတာ ့ညညေတြလို ့သာ ေၿပာတာပါ ေန ့ေတြလဲ တစ္ခါတစ္ေလ အဲ ့ဒီလိုစိတ္ေတြ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၀င္၀င္သြားတာပါပဲ ...
ဒီလိ္ု သင္းကြဲခံစားမွဳ ့စိတ္ေတြ စၿဖစ္လာတာ အခ်စ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားကတည္းကမ်ားလားလို ့ ဆိုနိုင္ေလမလား...အေသအၿခာ ၿပန္ေတြးႀကည္ ့ၿပန္ ေတာ ့လဲ ဟင္ ့အင္း အဲဒီလိုလဲ မဟုတ္ခဲ ့ရပါဘူး လို ့ စိတ္ကိုု စိတ္ကၿပန္ၿငင္းမိၿပန္ေရာ.... ၿငင္းပယ္၍ ၀န္ခံလိုၿခင္းေလလား. တစ္ခါတစ္ေလ ဒီလိုပါပဲလိုလို ၿဖစ္တတ္ပါတယ္ေလလိုလို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က သီးၿခား ဆန္ခ်င္ေနတဲ ့စိတ္က နဂိုအေၿခခံစိတ္နဲ ့တူပါရဲ ့လိုလိုေတြ နဲ ့ မေရမရာ အေၿဖလႊာေတြ ထုတ္ရင္း ဒီလိုနဲ ့ဘ၀ဟာ ၀ိုးတ၀ါးညေတြကို ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ ့ေပါ ့ေလ...
အမ်ားနဲ ့မဆိုင္ေသာ စိတ္နဲ ့ အမ်ားထဲ ေနရင္း လြင္ ့လြင္ ့ေမ်ာေမ်ာ ၿဖစ္ေနတတ္တဲ ့ ကိုယ္ ့ရဲ ့စိတ္ကူး အာရံုထည္ေလးေတြက ကဗ်ာေတြ စာေပေတြနဲ ့ သီခ်င္းတစ္ခ်ိဳ ့သာ စိတ္ရဲ ့ကြန္းခိုရာလိုၿဖစ္လာခဲ ့တယ္.စာေတာ ကဗ်ာေတာ သံစဥ္ေတြေတာဟာ ေလလြင္ ့ၿခင္း ေကာင္းကင္ထက္ကေန ေခတၱ နားခိုရာေလအလားပါပဲ....
ဒီလိုနဲ ့ ညေတြလည္း မပ်ိဳၿမစ္ေတာ ့ ေန ့အိုေတြလည္းမ်ားလာခဲ ့ၿ႔ပီ....
