-----------------
ေမြးလတုန္းက ဒီလိုပါပဲ ေနာက္ေတာ ့ အသင္ခံရတဲ ့အသိေတြေရာ သူယူခဲ ့တဲ ့အသိေတြအရေရာ ကိုယ္တိုင္သိအရေတြေရာ ဆင္ၿခင္သိေတြအရေရာ အသိေတြ မ်ိဳးစံု သိလာေလေလ အေႀကာက္တရားေတြကလည္း အမ်ိဳးအစားကိုစံုေနတာပဲ ၿဖစ္လာတယ္ ထမင္းငတ္မွာေႀကာက္ အလုပ္ၿပဳတ္မွာ ေႀကာက္အလုပ္မေကာင္းမွာေႀကာက္ မြဲမွာေႀကာက္ ေဂ်းေႀကာက္ ငရဲႀကီးမွာေႀကာက္ ေသမွာေႀကာက္ စသၿဖင္ ့ စသၿဖင္ ့ အေႀကာက္ေပါင္း ေသာင္းေၿခာက္ေထာင္မကေပါ ့ေလ...အဲ ့ထဲမွာ အယူကလာတဲ ့ အေႀကာက္က ''၀ဋ္'' တဲ ့ အဲ ့ဒါလဲ ေႀကာက္တဲ ့အထဲပါတာပဲ.. မေကာင္းတာလုပ္ရင္ ၿပန္ခံရမယ္ ့ သေဘာကိုေႀကာက္တာ ဘာဟုတ္ေသးတုန္း သီလၿမဲသူက သူ ့သီလကို
ခ်ိဳးေဖါက္ရမွာ ေသမေလာက္ ေႀကာက္သတဲ ့ အေသသာ ခံမယ္ သီလေတာ ့မစြန္ ့တဲ ့.အသည္းကြဲသမားေတြကေတာ ့ ခ်စ္ရမွာ ေႀကာက္သြားသလို သံေယာဇဥ္ေတြ မ်ားလြန္းသြားမွာကိုလည္း ေႀကာက္တတ္ပါသတဲ ့ ....
ေႀကာင္ေတြ ငါးေလးေတြသာ ေမြးထားတာ ခ်စ္လွခ်ည္လို ့လည္း ေၿပာမရ မခ်စ္ဘူးလို ့လည္း မဆိုနိုင္ၿပန္ဘူး ေမြးလက္စ နဲ ့ေမြးၿပီး ေကြ်းလက္စနဲ ့ေကြ်းထားတာမ်ိဳး ပိုဆန္တယ္
အဲ ့မွာ ဟိုတစ္ခါ အေတြ ့အႀကံဳအရ စည္းပ်က္လြန္းတယ္ဆိုၿပီး ေႀကာင္ထီးတစ္ေကာင္ သြားစြန္ ့ၿပီး သူ ့ဟာသူ ၿပန္ေရာက္လာတာႀကံဳၿပီးကတည္းက ေနာက္ဆို ေႀကာင္စြန္ ့တဲ ့ကိစၥ မလုပ္ၿဖစ္ေတာ ့ဘူး သနားသြားတာေရာ ''၀ဋ္ '' ဆိုတာႀကီးကို ေတြးေႀကာက္သြားတာပါပါတယ္. ဘုရားရဲ ့ ၀ဋ္ေႀကြးေတာ္ ၁၂ ပါးထဲက ေခါင္းကိုက္တဲ ့ေ၀ဒနာက အတိတ္ ဘ၀တစ္ခုမွာ သူမ်ား ငါးသတ္တာကို ေဘးကေန ၀င္ပီတိၿဖစ္မိဆိုလား ၿမန္ၿမန္ေသမယ္ ့နည္းကို ၀င္ေၿပာေပးမိဆိုလား အဲ အဲ ့ စိတ္ေစတနာက ဘုရားၿဖစ္လို ့ ေနာက္ဆံုးဘ၀ ေရာက္တာေတာင္ ၀ဋ္ သေဘာအၿဖစ္ ေခါင္းခဏခဏ အကိုက္ခံရတာတဲ ့...အဲ ့ကေန အေတြးပြားလိုက္တာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳ ့ ၀ါဒ အဓိကလား ေစတနာ အဓိက ၀ါဒလားေတြ ဘာေတြၿဖစ္ကုန္တယ္.....
ဓမၼ စာေတြ ဖတ္ေလေလ ''၀ဋ္ '' ဆိုတာႀကီးကို ေတြးေႀကာက္ေလေလ ၿဖစ္လာေတာ ့ ေႀကာင္ေတြ အေပါက္မ်ားလို ့ ၿငီးမိေတာ ့ ေတ်ာက္က တားေဆး သြားထိုးလိုက္ပါလားလို ့အႀကံေပးတယ္ ဟင္ ့အင္း...ႏိုး ေနာက္ဘ၀ တစ္ခုခုမွာ အၿမံဳေကာင္ၿဖစ္ေနရင္ နန္းေတာ္ထဲက မစားရ အေညွာ္ခံ သင္းကြပ္ခံထားရတဲ ့ မိန္းမစိုးႀကီးတို ့ ကံုးကံုးဘိုးဘိုးႀကီးတို ့ၿဖစ္ေနရင္ ဘယ္ႏွယ္ ့လုပ္မတံုးလို ့ႀကံႀကံဖန္ဖန္ေတြ ေတြးၿပီး ေႀကာက္တာနဲ ့ အဲ ့အႀကံကို ကြကိုယ္ ပယ္ခ်လိုက္ရတယ္ ကံေစရာပါေလ သဘာ၀တၱတရားက ေၿဖရွင္းေပးလိ္မ္ ့မယ္ ဆိုၿပီး ဒီလိုပဲ ေအာင္ ့အီးသည္းခံၿပီး ေနလိုက္ရေတာ ့တယ္ ေခ်းက်ံဳးတန္က်ံဳးေပါ ့ေလ..၀ဋ္ ဆိုတာႀကီးကိုေႀကာက္တာကိုး......
အဲ ့ကေန ငါးပါးသီလမွာ စဦးဆံုး အဖြင္ ့ရြတ္ႀကတဲ ့ ပါဏာတိ အေႀကာင္း ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္...လူက ရယ္ရတယ္ ကိုယ္ေႀကာက္ခ်င္တာသာ ေတြးေတြးေႀကာက္တာ မေႀကာက္ခ်င္တာႀကေတာ ့မေႀကာက္ဘူးရယ္...ပါဏာတိခ်င္ေတာ ့လဲ ဆင္ေၿခေလးနဲ ့ ၿဖန္းကနဲ ဗ်စ္ကနဲ ့ ၿခင္ရိုက္သတ္လိုက္ ႀကမ္းပိုးဖိသတ္လိုက္ လုပ္ထည္ ့ ့လိုက္တာပဲ...အေကာင္ႀကီးတဲ ့ ေႀကာင္တို ့ေခြးတို ့ႀကေတာ ့ လက္ရဲဇက္ရဲ အသားလြတ္ ပါဏာ မတိရဲဘူး ဆင္ေၿခေတြနဲ ့ေပါ ့. ဂဏန္းအရွင္ဆို ႏိုးပဲ...ေနာက္ေတာ ့ အိမ္ေနာက္ေဖးခန္း ၀င္၀င္လာတတ္တဲ ့ေၿမႀကြက္ႀကီးေတြကို အရင္လို မွိန္းနဲ ့ေစာင္ ့ထိုးသတ္ဖို ့ေတာင္ ပါဏာတိ ၀ဋ္ ဆိုတာႀကီးက ေခါင္းထဲ ေရာက္ေရာက္လာလို ့ ေထာင္ေၿခာက္ပံုးနဲ ့အရွင္ေထာင္ ကိုယ္ ့အိမ္နဲ ့ ေ၀းတဲ ့ သမ်ား ရပ္ကြက္က အမွိဳက္ပံုနား ညဖက္ေလး ဒိုင္လ်ိဳေလး သြားပစ္....ခ္ခ္..ကိုယ္ ့က်ေတာ ့ ၀ဋ္ လိုက္မွာ ေႀကာက္ကိုး...ေႀကာက္ဆို ေနာင္ဘ၀ရွိတာ ယံုသူေတြ ၿဖစ္ေနတာကိုးဗ်ား...ငိငိ
