ႏွစ္လိုဘြယ္ေကာင္းတဲ ့လူ
--------------
အရင္လို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ သိပ္ၿပီး မဆုပ္ထားေတာ ့တဲ ့အခါ
အေတြးေလးေတြဟာ အသက္ရွုေခ်ာင္လာတယ္..

အၿပီး လႊတ္ခ်လိုက္ဖို ့ အခ်ိန္ မေရာက္ေလာက္ေသးဘူးဆိုတာ
ကိုယ္ ့အေႀကာင္းကိုယ္သိ ကိုယ္ ့ခရီး ကိုယ္သြားရင္း တြက္မိေတာ ့
အေတြးခ်ိဳေလးတစ္ခ်ိဳ ့ကို
ဖြဖြေလးပိုက္ၿပီးေတာ ့ေတာ ့
လြမ္းရမယ္ ့သူေတြ လြမ္းမိေနဆဲပဲေပါ ့ေလ..

ကိုယ္ ့အေတြးေလးေတြ တစ္ခ်ိဳ ့
ေဘး စကားေတြရဲ ့ေဘာင္ခတ္မွု ့ေအာက္မွာ ေထာင္က်ေနခဲ ့ရာက
ကိုယ္ ့စိတ္ေစရာ အာရံုေတြကို လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာခြင္ ့ေပးလိုက္တဲ ့အခါ...

ေလာကရဲ ့ေထာင္ ့စြန္းေလးမွာ မထင္မရွားေလးေရာက္လာၿပီး
 ၿငိမ္ၿငိမ္ကုပ္ကုပ္ေလး လူမသိ သူမသိ ေလာကထဲက ၿပန္ထြက္သြားတဲ ့သူဟာ

ေလာကကို ဒုကၡကမ္းပါးကေန ပ်က္သုဥ္းၿခင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးထဲ တြန္းခ်လိုက္သူေတြထက္
 ပိုၿပီး ႏွစ္လိုဘြယ္ေကာင္းတဲ ့လူအၿဖစ္ ေတြးေပးလို ့ရလာခဲ ့ၿပီ...

ရင္ထဲမွာ.....အေဖ...

ရင္ထဲမွာ.....အေဖ...
---------
က်ေနာ္ ့ဘိုးေတာ္က တစ္ခ်ိဳ ့ေဘာ္ဒါေတြရဲ ့ ဘိုးေတာ္ေတြအမ်ားစုလိုပါပဲ သားသမီးေတြနဲ ့ဆို အေနတည္ပါတယ္..ဒါလည္း ဟိုေခတ္က ဖေအေတြအမ်ားစု စတိုင္ပါပဲမေအလို လက္ပြမ္းတတီး ေမတၱာဘြဲ ့ကို မၿပတတ္ေပမယ္ ့ အေရးႀကီးတဲ ့အခါတိုင္းမွေတာ ့ သားသမီးအေပၚ တစ္ခ်ိန္လံုး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအကဲခတ္ေနတတ္တယ္ဆိုတာေပၚေပၚလာေလ ့ရွိတာပါပဲ..ဒီလို အေနတည္တတ္တဲ ့စတိုင္ေႀကာင္ ့ ငယ္သူေတြၿဖစ္တဲ ့က်ေနာ္တို ့ကလည္း ဖေအနဲ  ့အေမနဲ ့ဆို  မေအနဲ ့က ပိုရင္းႏွီး ပိုနီးကပ္ေနတဲ ့သဘာ၀ၿဖစ္လာတာပါပဲ...ဖေအကိုေတာ ့ ခ်စ္ေႀကာက္ရိုေသ သေဘာေပါ ့..

မွတ္မွတ္ရရ ေၿပာၿပခ်င္တာက..က်ေနာ္တို ့ ကိုယ္၀န္ ကိုယ္ထမ္း ကိုယ္ ့လမ္း ကိုယ္ေလ်ွာက္နိုင္ခဲ ့ၿပီဆိုတဲ ့ခ်ိန္မွာ..အေဖဟာလည္း ေလာကသဘာ၀ရဲ ့ေအာက္မွာ အိုသူ တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာရင္းဇရာသေဘာရဲ ့နာမက်မ္းမွဳ ့သေဘာေတြ ၿဖစ္လာခဲ ့ပါတယ္..

တေလာကလံုးထက္

တေလာကလံုးထက္
----------------
တေလာကလံုးထက္ ကိုယ္ ့အေမနဲ ့ကိုယ္ ့အေဖကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အေဖေရာ မေအပါမရွိေတာ ့တဲ ့အခ်ိန္မွာ  ကိုယ္ ့ကိုယ္ ကိုယ္ ပိုသိလာတယ္..

ဒီလိုပဲ တေလာကလံုးထက္ ကိုယ္ ့သားသမီးေတြကို ကိုယ္ ့အေမ ကိုယ္ ့အေဖက ခ်စ္မွာပဲလို ့ ယံုႀကည္မိတယ္...

အဲ ့ဒီလို ခံစားခ်က္၀င္သြားတဲ ့အခါ...ဖြရြာထဲမွာ ကိုယ္ ေရးလိုက္တဲ ့စာတစ္ေႀကာင္း ပိုစ္တစ္ခုကို ဆတ္ဆတ္ခါနာသြားလို ့ ကိုယ္ ့ကိုယ္ ဆဲဆိုလာရင္....

ကိုယ္က ခံနိုင္ရည္ရွိတယ္ပဲထား....

ကိုယ္ ့ဖေအ ကိုယ္ ့မေအ..အထူးသၿဖင္ ့..ကိုယ္ ့မေအမ်ား အသက္ရွိေနေသးၿပီး ေဖ ့စဖုတ္ လာတက္သံုးေနလို ့ သူ ့သားကို ၀ိုင္းဆဲေနႀကတဲ ့ေကာ္မန္ ့ေတြ ဖတ္မိလို ့ရွိရင္ အေမ ့စိတ္ထဲ သူ ့သားအတြက္..ဘယ္ေလာက္မ်ား..???....

ကိုယ္ကေရာ..?..ကိုယ္ ့ဖေအ ကိုယ္ ့မေအက ေဖစ္ဖုတ္တက္သံးုးေနရင္းက သူတို ့ရဲ ့စာေတြကို မႀကိဳက္လို ့ လာဆဲတဲ ့ေကာ္မန္ ့ေတြကို သူတို ့သားၿဖစ္တဲ ့က်ေနာ္က ဖတ္လိုက္ရရင္ က်ေနာ္ ့စိတ္ေတြကေရာ. သည္းခံနိုင္ပါဦးမလား.? လို ့ေတြးလိုက္တဲ ့အခါ....

ဒီလို အေတြး၀င္လာတဲ ့အခ်ိန္မွာ.က်ေနာ္ဟာ ဖြရြာထဲမွာ  အဆဲခံနိုင္တဲ ့သူ မဟုတ္ေတာ ့ဘူးၿဖစ္သြားတယ္...ကိုယ္ ့ကို ဆဲတာဟာ အေမ ့စိတ္ကို ညွိဳးႏြမ္း စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ေစလိမ္ ့မယ္လို ့ေတြးမိသြားတာေႀကာင္ ့ေပါ ့.

ဒီလိုပဲ သူမ်ားသားသမီးေတြရဲ ့ဖေအမေအေတြလည္း ကိုယ္ ့ဖေအ ကိုယ္ ့မေအလိုပဲ သူတို ့သားသမီးအတြက္..?...

အဲ ့အေတြးဟာ သူမ်ားပို ့စ္ေတြ ကို မႀကိဳက္လြန္းတာေတြ ့ရင္ေတာင္ ၀င္မဆဲၿဖစ္ေစခဲ ့ေတာ ့ဘူး သည္းမခံနိုင္လြန္းတဲ ့အခါ ဇကာေဘာက္ထည္ ့ေပးထားတဲ အဆက္အသြယ္ ၿဖတ္နည္းကိုသာ သံုးၿဖစ္သြားေတာ ့တယ္...

မေအဆိုတာ..

မေအဆိုတာ..
--------
မေအလုပ္ရတာလည္း လြယ္ေတာ ့လြယ္ဘူးပဲ...ေမာင္ႏွမ ၂ ေယာက္ရဲ ့မေအတဲ ့ သမီးက နား တပူပူလုပ္ေနပံုက သမီးက အခု ၁၀တန္း ၊ ေဘာ္ဒါမွာ မတ္လကတည္းကတဲ ့

၉၉ဖြား ၃ႀကြင္းနဲ ့ေမြးခ်ိန္ ၅ႀကြင္းေပါင္းထားတဲ ့ႀကာသာပေတးသမီး အေဆာင္က အစားအစာေတြ မစားနိုင္ဘူး ဆိုလို မေအက သမီး က်မၼာေရးအတြက္ စိတ္ပူေနတာ.
.
ဂိုက္သင္တာေတြ နားလည္၀ူးးဆိုလို ့  မေအက ဂိုက္ရွာ အသစ္လဲလဲ ေပးေနရလို ့ အံုးေတြစားေနရတာကတစ္မွု ့...

သားက ၉၇ဖြား သူကလည္း ၁ ႀကာသာပေတးသား..ပထမႏွစ္က်ထားၿပီးသားတဲ ့ဗ်...က်တာထက္ အံုးစားရတာက

မေအနဲ ့ဖေအ ခရီးထြက္ရလို ့အိမ္မွာ သူ ့ခ်ည္းထားခဲ ့တာ...အဲ ့ဒါသားရဲ ့ရီးစားေလးက အိမ္လိုက္လာေနၿပီး မၿပန္ေတာ ့ပါဘူးဆိုလို ့တဲ ့ အဲ ့ကိစၥရွင္းလိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ဖတ္ဖတ္ေမာသြားသတဲ ့..

.ေက်ာင္းၿပီးမွ ယူႀကပါဆိုၿပီး မိန္းကေလးသြားၿပန္ပို ့ၿပီး ကတိက၀တ္ေတြ လုပ္ေပးထားရတယ္ေပါ ့ေလ..အခုက ၁၈ႏွစ္ေတာင္မၿပည္ ့ေသးလို ့တဲ ့ဗ်...

မေအကေတာ ့ သူ ့သားကို အိမ္ေထာင္ၿပဳဖို ့ငယ္ေသးတယ္လို ့ေၿပာတာပဲဗ်ာ..သားရီးစားေလးက ၁၉ႏွစ္တဲ ့.

အဲ ့မွာ မေအ ပ်ားတုတ္ေနတာ တစ္ခ်က္က သားရီးစားေလးက ဖြဘုတ္မွာ သူနဲ ့ေစ ့စပ္လိုက္တဲ ့ခ်စ္သူပါဆိုၿပီး ..

သူ ့သားနဲ ့ဘာဘာညာညာပံုေတြတင္ ဘာေတြတင္နဲ ့ေႀကာ္ၿငာထိုးေနတာကို ေအာင္ ့သီးေအာင္ ့သက္နဲ ့ႀကည္ ့ေနရတယ္တဲ ့....

မေအဆိုတာ သူ ့သားေတြကို ဘယ္ေတာ ့မွ အသက္ေပးႀကီးခ်င္တဲ ့ပံုမေပၚဘူးနဲ ့တူပါရဲ ့ဗ်ာ။။။.

တေ၀ါေ၀ါနဲ ့

ပထမေတာ ့ရဲတိုက္ေနရာက လွသားပဲ ေနခ်င္စရာေလးေပါ ့ေလ..ေနာက္ေတာ ့

 ေရတံခြန္ေတြႀကည္ ့ၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုး တေ၀ါေ၀ါနဲ ့ ေရက်သံႀကားေနရရင္ ေတာ္ေတာ္နားၿငီးမွာပဲလို ့...အဟီးးးး..

အတ္တနတ္တသမားေလး ...

အတ္တနတ္တသမားေလး ...
===
တစ္ခါတစ္ေလ အေတြးထဲမွာ ၿပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္း လို ေန နဲ ့လ လို  အၿဖဴနဲ ့အမဲလို ေၿဖာင္ ့ေၿဖာင္ ့ႀကီးဆန္က်င္ေနတဲ ့ အယူ ၂ခု ေႀကာင္ ့ ကိုယ္ ့အေတြးနဲ ့ကိုယ္၀ိေရာဓိၿဖစ္..ကိုင္ထားရမယ္ ့လမ္းစဥ္ နဲ ့လႊတ္ခ်ရမယ္ ့လမ္းစဥ္ အယူအဆ မတူတဲ ့၂ ခုႀကားမွာ ႀကားညပ္ေနသလို ၿဖစ္ေနတဲ ့ဖီလင္မ်ိဳးေတြ ၀င္၀င္လာတတ္တယ္.
.
.ဒိထက္ၿမင္သာထင္သာေအာင္ေၿပာရရင္ အတၱ နဲ ့အနတၱႀကားမွာ ဟိုဖက္လည္း ေၿခစံုပစ္မေရာက္ေသး( ဆိုတာထက္ မသြားနိုင္ေသးသေဘာ)..ဒီဖက္မွာလည္း လံုးလံုး ရပ္မေနခ်င္ေတာ ့တဲ ့စိတ္ ၂ ခြ အခ်ိန္ေလးေပါ ့....

ကိုင္ထားတဲ ့အယူတစ္ခုက တစ္စတစ္စ စြန္ ့၀ံ ့မွာသာ.ဘ၀ေနာက္ေႏွာင္း ဆက္တိုင္းေကာင္း၏....ကစၿပီး ငါ သူတစ္ပါး ေယာက်္ား မိန္းမ မရွိ အစြဲဟူသည္ ဥပါဒါန္ အဖန္ဖန္က်င္လည္ရမည္ ့သံသရာက အလြတ္ ရုန္းလိုေသာ္ အစြဲဟူသမ်ွ ခ၀ါခ်ခဲ ့ပါေလ..ၿဖစ္တတ္ေသာ အရာဟူသမ်ွ အပ်က္ရွိေလသည္..ဆိုတဲ ့အယူကို ကိုင္ထားတာ..

ဒါတို ့ေၿပ...ဒါတို ့ေၿမ...တို ့ပိုင္တဲ ့ေၿမ ဆိုၿပီး တို ့နိုင္ငံေတာ္ကို လာမထိနဲ ့တို ့ၿပည္ေထာင္စုသားေတြကို လာမရစ္နဲ ့ဆိုတဲ ့စိတ္က ကိုင္ထားရတဲ ့ အယူ...

အဲ ့မွာ အတၱလည္းေၿခစံုပစ္ မက်ခ်င္ေတာ ့..အနတၱလည္းတကယ္မဆိုက္နိင္ေသးနဲ ့ ကြကိုယ္ ဒူးရင္းသီးခြထိုင္ေနတဲ ့ အတ္ တနတ္တသမားလိုလို ဘာလိုလို ...

စာေပ ့တန္ဘိုး..

စာေပ ့တန္ဘိုး..
------
''' ေတာ္ေသးတယ္ ဘာသာမဲ ့ၿဖစ္မသြားတာ....''

တကယ္ ့ကို ဆင္းရဲဘူးလို ့ပါေလ...

တကယ္ ့ကို ဆင္းရဲဘူးလို ့ပါေလ...
-------------
ဒယ္ဒက္အူး ေလဆိပ္က ထိုင္ခံုကို အုပ္ခဲခုထားတဲ ့ပံုတဲ ့ဗ်..၊ အဲ ့ပံုေလးၿမင္လိုက္ေတာ ့ ကိုယ္ ့ငယ္ဘ၀ကိုေတာင္သတိရသြားတယ္.၊

ဒါမ်ိဳး အိုင္ဒီယာေတြဆိုတာ ဆင္းရဲဘူးမွ ဘယ္လို ထြက္လာသလဲဆိုတာ ပိုရိပ္မိမယ္ထင္တယ္ ၊ ဆင္းရဲေတာ ့လိုခ်င္တဲ ့နိုင္ငံၿခားၿဖစ္အရုပ္ေတြ

ေစ်းႀကီးလို ့မ၀ယ္နိုင္ဘူး အဲ ့ေတာ ့ ကိုယ္ ့ဟာကိုယ္ အုန္းလက္ႏြားေလးဆိုၿပီး တံမ်က္စီးခ တစ္ကလုပ္ တစ္ကလုပ္နဲ ့ပါးစပ္ ခြာသံထြက္ၿပီး ေၿပးလႊားေဆာ ့ရတာ သစ္သားေခ်ာင္းကို ကိုယ္ ့ဟာကိုယ္ ေလွထြင္း ၿပီေၿမာင္းထဲသြားလႊတ္ေဆာ ့ရတာေတြနဲ ့ထြင္ေဆာ ့ခဲ ့ရတယ္...

ေလးေပမီးေခ်ာင္းကြ်မ္းသြားရင္ေတာင္ အသစ္ခ်က္ခ်င္းမ၀ယ္နိုင္လို ့ေႀကးနန္းႀကိဳးနဲ ့ငုတ္စ ၂ဖက္ပတ္ၿပီးၿပန္ထြန္းလို ့ရေအာင္လုပ္ယူခဲ ့ရတယ္

ဂ်ပန္ ဖိနပ္ေလးမ်ိဳးကိုေတာင္ သဲႀကိဳးၿပတ္သြားလို ့ေငြေရးေႀကးေရးရွားပါးေနတဲ ့ အေမက အသစ္ မ၀ယ္ေပးနိုင္ခင္ တြက္ခ်ိတ္ထိုးၿပီးစီးေနခဲ ့ရတာေတြဆိုက်ေနာ္တို ့နဲ ့ေခတ္ၿပိဳင္ေတြ ပိုသိပါ ့....ေၿပာရရင္ ဆင္းရဲလို ့ အသစ္မ၀ယ္နိုင္ခင္မွာ အႀကံအဖန္မ်ိဳးစံုနဲ ့ၿပန္လုပ္သံုးရတဲ ့ပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီးပဲ...


အဲ ့ဒီလိုၿပန္ထြင္သံုးေနခဲ ့ရတာကို ရွက္စရာေတြ ဂုဏ္ယူစရာေတြ ဆိုၿပီး ေ၀ဖန္ခံစားတာေတြ လုပ္ရေကာင္းမွန္းလည္းမသိခဲ ့ဘူး..စပ္ထဘီဆိုတာ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ဖက္ရွင္ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္နိုင္ေပမယ္ ့ ဟိုေခတ္ကေတာ ့ ထဘီတစ္ကြင္း အသစ္မ၀ယ္နိုင္ေသးခင္ ပိတ္စအတိုအထြာအပိုေတြကို
အထည္ၿဖစ္ေအာင္ စပ္ဟတ္၀တ္ခဲ ့ရတဲ ့ဆင္းရဲသူေလးေတြရဲ ့အရွက္လံုထဘီေလးေပါ ့

တစ္ခ်ိဳ ့ မရွိမၿဖစ္ပစၥည္းေတြ ပ်က္သြားလို ့အသစ္မ၀ယ္နိုင္ခင္ ၿပင္သံုးနိုင္တာကိုပဲ ေတာ္ပါေသးရဲ ့ေလာေလာဆယ္ၿပန္သံုးလို ့ရေသးတယ္ဟ ဆိုၿပီး ၀မ္းသာေနရတဲ ့ဘ၀ေတြပါ....ဘိလပ္ေရပုလင္းေတာင္ အခုေခတ္လို လြယ္လြယ္နဲ ့လႊင္ ့မပစ္နိုင္ပဲ ဆီပုလင္း ငံၿပာရည္ပုလင္းၿပန္လုပ္သံုးခဲ ့ရတယ္.
..
ဆင္းရဲၿခင္းရဲ  ့့လကၡဏာေတြထဲက လကၡဏာတစ္ခုေပါ ့...

ၿမိဳ ့ၿပ အပူမီး ၿငီးေငြ ့ခဲ ့ရင္ ·

♬·¯·♩¸¸♪·¯·♫¸¸¸¸♬·
ၿမိဳ ့ၿပ အပူမီး ၿငီးေငြ ့ခဲ ့ရင္ ·♫¸¸ပန္းေပါင္းစံုတဲ ့ပ်ိဳးခင္းသစ္ဆီ ·♫¸¸¸¸♬ တစ္ႀကိမ္ၿပန္လွည္ ့ကာ...·♫¸¸¸¸♬·

ၿမိဳ ့ၿပသေဘာအရ မီးၿခစ္ဆံဗူးခြံေတြလို ထပ္ထားတဲ ့ တိုက္ခန္းေတြမွာ ေနလာရတာ ႀကာၿပီဆိုေတာ ့ အသားက မက်ခ်င္လည္း က် က်ခ်င္လည္း  က်ၿပီး ဇြတ္အသားက်ေနၿပီေပါ ့ေလ..

အရင္ႏွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကာႀကာတုန္းက အိမ္ကိုလာလည္တဲ ့ ဂ်ီးေဒၚႀကီးက  နင္တို ့ဆီမွာ ႀကာႀကာမေနနိုင္ဘူးတဲ ့ အသက္ရွုမ၀ပါတဲ ့..

ဟုတ္တာေပါ ့..သူတို ့က အဲ ့တုန္းက အိမ္ေလးနဲ ့၀င္းေလးနဲ ့ ပန္းရံုေလးနဲ ့ လြတ္လပ္တဲ ့ေကာင္းကင္ၿပာႀကီးေအာက္က ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚ ပက္လက္လွန္ခ်  အသက္၀၀ရွုလို ့ရေနတာေပါ ့...

ခုေတာ ့ သူတို ့ေၿမကြက္လည္း ၀င္းသေဘာ အိမ္သေဘာကေန စ်ာန္ေလ်ွာၿပီး မီးၿခစ္ဆံဗူးခြံေလးေတြ ထပ္ထားတဲ ့ ကန္ထရိုက္တိုက္ခန္းတြဲေလးၿဖစ္သြားၿပီ...

အသက္ရွုမ၀ဘူး ၀တယ္ေတာင္ အရင္လို လာမၿငီးၿပနိုင္ေတာ ့ဘူး...

ဘယ္ၿငီးနိုင္မလဲ  အေမြခြဲေနတာ ညွိမရေသးဘူးတဲ ့....ဟီးဟီးး

နတ္သုဒၶာ

နတ္သုဒၶာ
--
နတ္သုဒၶာ တဲ ့..အမ်ားနားလည္သလိုပဲ နားလည္တာက ေၿမႀကီးကို မွီေနတဲ ့ လူ ေတြထက္ စား၀တ္ေနေရး တို ့အေရးသံုးပါး ခံစားခြင္ ့ကံံ ပိုအဆင္ ့ၿမင္ ့တဲ ေကာင္းကင္မွာေနတဲ ့ နတ္ ဆိုတဲ ့ နတ္ ေတြမွီ၀ဲတဲ ့ တြတ္တီးတစ္မ်ိဳးေပါ ့.ေယဘူယ်သေဘာအရ နတ္ေတြရဲ ့ ေဘာ္ဒီဖြဲ ့စည္းပံုက သိပ္ၿပီး
စမတ္က် ႏူးညံ ့လို ့ နတ္ အစားအစာေတြကလည္း ဂြတ္တကာ ့ရွယ္လို စာထဲမွာ ေၿပာတယ္. ..

ဂြတ္လြန္းအားႀကီးလို ့ လူ ့တြတ္တီးေတြနဲ ့ဆို ယွဥ္မရေအာင္ ေကာင္းလြန္းသတဲ ့..အဲ ့ဒီ ့ နတ္တြတ္တီးကို သာမန္လူေတြမ်ား တြတ္တီးေပးလိုက္ရရင္ နတ္နဲ ့လူေဘာ္ဒီဖြဲ ့စည္းပံု သဘာ၀ မတူလို ့  အဲ ့ဒီ ေကာင္းလွပါတယ္ဆိုတဲ ့ နတ္တြတ္တီးစားၿပီး အစာ မခ်က္နိုင္တာနဲ ့ပဲ သာမန္လူေတြ ဂန္ ့သြားနိုင္ပါတယ္တဲ ့..

သေဘာက နတ္ေတြရဲ ့ေဘာ္ဒီသဘာ၀နဲ ့ နတ္ေတြရဲ ့စားစရာက ကြက္တိၿဖစ္ေပမယ္ ့ သဘာ၀မတူတဲ ့လူေတြ အတြက္ နတ္သုဒၶာ က အာဟာရ မၿဖစ္ပဲ ေသသြားနိုင္တယ္ေပါ ့ေလ.....ဒီသေဘာကို ၿမတ္ဘုရားရဲ ့ ေနာက္ဆံုးဆြမ္း က႑မွာ ဖတ္ခဲ ့ရတယ္...

ဒီလိုပဲ တစ္ခ်ိဳ ့ နက္ရွိဳင္းတဲ ့ အနက္ေတြရွိတဲ ့အယူ၀ါဒေတြ တစ္ခ်ိဳ ့လူေတြရဲ ့အေတြးအၿမင္ေတြ တစ္ခ်ိဳ ့လူေတြရဲ ့စကားေတြဟာ သဘာ၀တူတဲ ့သူေတြအတြက္ ခြန္အားၿဖစ္နိုင္သလို တစ္ခ်ိဳ ့ေတြအတြက္ ႀကားနာလိုက္ရတာနဲ ့ အဆိပ္ၿဖစ္သြားနိုင္ေလာက္တာ....လဲေသသြားနိုင္ေလာက္တာမ်ိဳးလည္း ရွိနိုင္ေလာက္မယ္ေပါ ့ေလ....