တကယ္ ့ကို ဆင္းရဲဘူးလို ့ပါေလ...
-------------
ဒယ္ဒက္အူး ေလဆိပ္က ထိုင္ခံုကို အုပ္ခဲခုထားတဲ ့ပံုတဲ ့ဗ်..၊ အဲ ့ပံုေလးၿမင္လိုက္ေတာ ့ ကိုယ္ ့ငယ္ဘ၀ကိုေတာင္သတိရသြားတယ္.၊
ဒါမ်ိဳး အိုင္ဒီယာေတြဆိုတာ ဆင္းရဲဘူးမွ ဘယ္လို ထြက္လာသလဲဆိုတာ ပိုရိပ္မိမယ္ထင္တယ္ ၊ ဆင္းရဲေတာ ့လိုခ်င္တဲ ့နိုင္ငံၿခားၿဖစ္အရုပ္ေတြ
ေစ်းႀကီးလို ့မ၀ယ္နိုင္ဘူး အဲ ့ေတာ ့ ကိုယ္ ့ဟာကိုယ္ အုန္းလက္ႏြားေလးဆိုၿပီး တံမ်က္စီးခ တစ္ကလုပ္ တစ္ကလုပ္နဲ ့ပါးစပ္ ခြာသံထြက္ၿပီး ေၿပးလႊားေဆာ ့ရတာ သစ္သားေခ်ာင္းကို ကိုယ္ ့ဟာကိုယ္ ေလွထြင္း ၿပီေၿမာင္းထဲသြားလႊတ္ေဆာ ့ရတာေတြနဲ ့ထြင္ေဆာ ့ခဲ ့ရတယ္...
ေလးေပမီးေခ်ာင္းကြ်မ္းသြားရင္ေတာင္ အသစ္ခ်က္ခ်င္းမ၀ယ္နိုင္လို ့ေႀကးနန္းႀကိဳးနဲ ့ငုတ္စ ၂ဖက္ပတ္ၿပီးၿပန္ထြန္းလို ့ရေအာင္လုပ္ယူခဲ ့ရတယ္
ဂ်ပန္ ဖိနပ္ေလးမ်ိဳးကိုေတာင္ သဲႀကိဳးၿပတ္သြားလို ့ေငြေရးေႀကးေရးရွားပါးေနတဲ ့ အေမက အသစ္ မ၀ယ္ေပးနိုင္ခင္ တြက္ခ်ိတ္ထိုးၿပီးစီးေနခဲ ့ရတာေတြဆိုက်ေနာ္တို ့နဲ ့ေခတ္ၿပိဳင္ေတြ ပိုသိပါ ့....ေၿပာရရင္ ဆင္းရဲလို ့ အသစ္မ၀ယ္နိုင္ခင္မွာ အႀကံအဖန္မ်ိဳးစံုနဲ ့ၿပန္လုပ္သံုးရတဲ ့ပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီးပဲ...
အဲ ့ဒီလိုၿပန္ထြင္သံုးေနခဲ ့ရတာကို ရွက္စရာေတြ ဂုဏ္ယူစရာေတြ ဆိုၿပီး ေ၀ဖန္ခံစားတာေတြ လုပ္ရေကာင္းမွန္းလည္းမသိခဲ ့ဘူး..စပ္ထဘီဆိုတာ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ဖက္ရွင္ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္နိုင္ေပမယ္ ့ ဟိုေခတ္ကေတာ ့ ထဘီတစ္ကြင္း အသစ္မ၀ယ္နိုင္ေသးခင္ ပိတ္စအတိုအထြာအပိုေတြကို
အထည္ၿဖစ္ေအာင္ စပ္ဟတ္၀တ္ခဲ ့ရတဲ ့ဆင္းရဲသူေလးေတြရဲ ့အရွက္လံုထဘီေလးေပါ ့
တစ္ခ်ိဳ ့ မရွိမၿဖစ္ပစၥည္းေတြ ပ်က္သြားလို ့အသစ္မ၀ယ္နိုင္ခင္ ၿပင္သံုးနိုင္တာကိုပဲ ေတာ္ပါေသးရဲ ့ေလာေလာဆယ္ၿပန္သံုးလို ့ရေသးတယ္ဟ ဆိုၿပီး ၀မ္းသာေနရတဲ ့ဘ၀ေတြပါ....ဘိလပ္ေရပုလင္းေတာင္ အခုေခတ္လို လြယ္လြယ္နဲ ့လႊင္ ့မပစ္နိုင္ပဲ ဆီပုလင္း ငံၿပာရည္ပုလင္းၿပန္လုပ္သံုးခဲ ့ရတယ္.
..
ဆင္းရဲၿခင္းရဲ ့့လကၡဏာေတြထဲက လကၡဏာတစ္ခုေပါ ့...
No comments:
Post a Comment
'' ဘ၀ၿဖတ္သန္းမွု ့ေလးေတြ ကိုယ္ ့ရဲ ့ထမင္းအိုး အေႀကာင္းေလးေတြ ဖတ္ဖူးတဲ ့စာေတြနဲ ့အေတြ ့ အႀကံဳေလးေတြေပါင္းၿပီးၿဖစ္လာတဲ ့ ေတြးမိရာရာေလးေတြ ခ်ေရးတဲ ့သေဘာေလာက္ေပါ ့ေလ.စာဖြဲ ့ေလာက္ေအာင္ေတာ ့မခန္းနားခဲ ့ပါဘူး..''..