က်ေနာ္တို ့က စိတ္ကူးယဥ္တဲ ့အခါယဥ္ေပမယ္ ့ အမ်ားအားၿဖင္ ့ လက္ေတြ ့ဘ၀ေတြမွာ ၿဖစ္နိုင္တာေတြကိုသာ ေတြးေခၚၿပီး လုပ္ေလ ့ရွိပါတယ္..ကိုယ္မနိုင္ေသးတာကို မနိုင္ေသးဘူးလို ့လဲ ကိုယ္ ့ကိုယ္ကိုယ္ ၿပတ္ၿပတ္သားသားရွု ့ၿမင္ပါတယ္...ဆိုလိုတာက ရိပ္သာ၀င္ဖို ့ ၀ိပႆနာထိုင္ဖို ့ အာရံု မလာေသးဘူး ကို အာရံုမလာေသးလို ့ ခပ္ၿပတ္ၿပတ္ၿမင္တာမ်ိဳးပါ..ဒီေတာ ့ ၀ိပႆနာမွ အာရံု မလာေသးရင္ ကြ်တ္တန္း၀င္ဖို ့ဆိုတာမၿဖစ္နိုင္ေသးဘူးလို ့ ဒဲ ့ၿမင္တယ္ေပါ ့.
.ဒါဆို သံသရာလည္ရဦးမယ္..မလည္ခင္ကို အခုဘ၀မွာ ဒုကၡေတြနဲေအာင္ ေကာင္းမွဳ ့ေတြလုပ္ေပးရဦးမယ္ အပယ္မက်လြယ္ေအာင္လဲ ေနထိုင္ေပးရဦးမယ္...ဒီလို ဆက္တိုက္ ေတြးေခၚါတယ္...အဲ ့ေတာ ့ ေကာင္းမွဳ ့သေဘာနည္းအလြယ္ေတြကို ႀကံဆပါတယ္...
အဲ ့နည္းေတြထဲက တစ္ခုပါ
ညအိပ္ခါနီး အိပ္မေပ်ာ္ခင္ေလးမွာ..၀င္ေလကို '' ဗုေဒၶါ '' ထြက္ေလကို ''အရဟံ ''လို ့ သက္ေတာင္ ့သက္သာ စိတ္ထဲမွတ္ၿပီး အိပ္တာပါ..( ဒီစိတ္ကူးက ခုေခတ္က အခ်ိန္မေရြး ငလ်င္ႀကီးလွဳပ္ၿပီး တိုက္ၿပိဳၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ေသသြားနိုင္တယ္ လို ့ေတြးမိရာက ေပါက္ကရေတြးၿပီး အိ္ပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္မ်ားဆို ဒုကၡပဲဆိုတဲ ့ အေတြးက ၿဖစ္လာတာပါပဲ)...ေနာက္ အဲ ့ ၀င္ေလ '' ဗုေဒၶါ '' ထြက္ေလကို ''အရဟံ '' စိတ္ထဲမွတ္တဲ ့နည္းေလးကို အလုပ္လုပ္ရင္ ေရခ်ိဳးရင္း မက်န္ အၿပင္သြားရင္းလာရင္းက တစ္ခ်က္ရရ ႏွစ္ခ်က္ရရ စိတ္ကေနမွတ္မွတ္ပစ္လိုက္တဲ ့ အေလ ့အက်င္ ့ကို လုပ္လာခဲ ့ပါတယ္...ႀကာၿပီေပါ ့ေလ...
အပယ္လားမွာ ေႀကာက္တာနဲ ့ လုပ္လာတဲ ့အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳ ့က ထူးၿခားတဲ ့အေၿခအေနေတြကို ကြ်ဲကူးေရပါ သေဘာ အၿဖစ္ ရလာတာ သတိထားမိလာပါတယ္..အဲ ့ထဲက ထူးၿခားမွဳ ့တစ္ခုက စိတ္ကေတာင္ ့တမိတဲ ့အရာတစ္ခ်ိဳ ့ဟာ ရသင္ ့တဲ ့အရာေတြဆို သိပ္မႀကာခင္ မပင္ မပမ္းဘဲ ရရလာတာက ထူးၿခားမွဳ ့တစ္ခုပါပဲ ..ၿပီးေတာ ့ ထင္ထား တြက္ထားတဲ ့ဒုကၡႀကီးေတြလည္း ဘာမွ ထူးထူးၿခားၿခား ၿပဳမေနရပဲ ၿဖစ္မလာေတာ ့တာ သတိထားမိလာတာမ်ိဳးေပါ ့..ပိုထူးၿခားတာက ကိုယ္ ့ကိုယ္ကိုယ္ ယံုႀကည္မွဳ ့ေတြ ပိုေကာင္းလာတာမ်ိဳးက တကယ္ ့အက်ိဳးေက်းဇူးေပါ ့.
.( ငါ ့မွာေကာင္းမွဳ ့စိတ္ေတြေမြးထားနိုင္ခဲ ့ၿပီ ေကာင္းမွဳ ့စိတ္ေတြေႀကာင္ ့အပယ္မက်နိုင္ သြားေလရာ ေဘးကင္းတယ္ သူမ်ားက မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြနဲ ့ငါ ့ကို လုပ္ႀကံလို ့မရ..ဆိုတဲ ့ ယံုႀကည္မွဳ ့စိတ္ကေနၿဖစ္လာတာမ်ိဳး)
