''ငါ'' ဗဟိုၿပဳ ပညာကို အနားသပ္တဲ ့စတိုင္....

''ငါ'' ဗဟိုၿပဳ ပညာကို အနားသပ္တဲ ့စတိုင္....
---------
က်ေနာ္တို ့ေတြးပံုေခၚပံုေတြက မူလအစဥ္အလာ သမားရိုးက်သေဘာကေန ယူနီဗာစတီေရာက္မွ ကိုယ္ယူတဲ ့ဘာသာတြဲက စာေပေတြေႀကာင္ ့ စေၿပာင္းလဲသြားခဲ ့တယ္

ငါမေမြးခင္က ဒီေလာကရွိမရွိကို ငါမသိဘူး..ငါေမြးလာမွ ငါ ့ေလာကၿဖစ္လာတာ ငါေသသြားရင္ က်န္ခဲ ့မယ္ ့ဒီေလာကဟာ ငါ ့ေလာက မဟုတ္ေတာ ့ဘူး  ငါမေသခင္သာ ယာယီ ပတ္သက္ေနရတဲ ့ ေလာကသာၿဖစ္တယ္ ေနာင္ဘ၀မွာ ေလာကသစ္တစ္ခုႀကံဳရဦးမယ္ဆိုရင္ အဲ ့ေလာကဟာသစ္ဟာ ငါ ့ေလာကသစ္ၿဖစ္လာလိမ္ ့မယ္....

ေလာကကိုႀကည္ ့တဲ ့အခါ ဒီလို ငါ ဗဟိုၿပဳ အေတြးအၿမင္စၿဖစ္လာတယ္...အဲ ့ဒီမွာ ေလာကီပညာေတြ (၀ါ) ဒီေဗဒင္ေတြနဲ ့ပတ္သက္လာတဲ ့အခါ



ငါ ့ဘ၀ခရီးအတြက္ ခပ္ၿမန္ၿမန္ေလး အသံုးခ်နိုင္မယ္ ့ပညာေတြကို ပိုစိတ္၀င္စားသြားတယ္ အဲ ့ဒီမွာ စဥ္းစား ဆံုးၿဖတ္ရာမွာ သိပ္ၿပီး မေကြ ့မေကာက္ စကားလံုးဒဲ ့ေတြနဲ ့ နားလည္ဖို ့သိပ္ၿမန္တဲ ့ေဗဒင္အမ်ိဳးအစားတစ္ခုကိုသာ တစ္စိုက္မတ္မတ္ ေလ့လာၿပီး သံုးေတာ ့တယ္ ..

က်န္တဲ ့ကိစၥေတြဟာ ကြ်ဲကူးေရပါသေဘာသူ ့ကံအေလ်ာက္ အလိုက္အထိုက္္ၿဖစ္လာေပးတယ္

က်န္တဲ ့ေခါင္းစဥ္မ်ိဳးစံု နဲ ့ေလာကီပညာမ်ိဳးစံုေတြဟာ ၿဖတ္သြားၿဖတ္လာသေဘာ ဗဟုသုတသေဘာ အရံသေဘာ အားလပ္တဲ ့အခါ ပေဟဠိေတြကို အေၿဖညွိႀကည္ ့တဲ ့အန္တာတိန္ ့မန္ ့တစ္မ်ိဳးေလာက္ပဲ အာရံုထားေတာ ့တယ္...

အဲ ့ဒီလို ကိုယ္ ့ဘ၀အတြက္ တကယ္ အသံုးမလိုတာေတြ သိယံုသာရွိၿပီး သံုးရခဲတာေတြကို ဖယ္ထုတ္ တကယ္ အသံုးလိုတာေတြကို ၿဖည္ ့တင္း လိုက္ရလို ့ရလာတဲ ့အဓိက အက်ိဳးကေတာ ့ ေနရတတ္သမ်ွ ဘ၀တိုေလးအတြက္ အာရံုေတြ မမ်ား ၀ါးတားတားေတြမၿဖစ္ အခ်ိန္ေတြ မပုပ္ေတာ ့ဘူး
သိတတ္သမ်ွေတြကို ကိုယ္ ့ဘ၀ထဲမွာ ကိုယ္ ့မိသားစု ကိုယ္ ့အသိေတြ ကိုယ္ ့လူေတြအတြက္ ခပ္ၿမန္ၿမန္ အသံုးခ်နိုင္ခဲ ့ၿပီ..

အဓိကကေတာ ့ ကိုယ္ ့ဘ၀အတြက္ ကိုယ္ ့မိသားစုအတြက္ ကိုယ္ ့လူေတြအတြက္ ခပ္ၿမန္ၿမန္သံုးလို ့ရဖို ့အသံုးတည္ ့ဖို ့ အရင္ဆံုး စေတြးတာပါပဲ...

ဒီေန ့မနက္ၿဖန္ ေနာက္အပတ္ ေနာက္လ ေနာက္ႏွစ္  ဒီ အသက္ ဒီေဘာ္ဒီ တည္ၿမဲၿခင္ ရွိမရွိသေဘာေတာင္ မေသၿခာတဲ ့သေဘာေႀကာင္ ့ ....

ေနာင္ အႏွစ္ ၂၀ မွာ ငါဟာ သမတ ၿဖစ္လာမလား မၿဖစ္ဖူးလားဆိုတာမ်ိဳး ႀကိဳသိခ်င္တဲ  စိတ္ကို သတ္ပစ္နိင္ခဲ ့တယ္.

အကန္ ့အသပ္မဲ ့ရွိေနတဲ ့ပညာဟူသမ်ွေနာက္ကို ေလာဘတႀကီး ေရဆံုးကုန္းဖ်ား ေလ်ွာက္မလိုက္ေတာ ့ပဲ.ကိုယ္လိုခ်င္သေလာက္ပဲ ဖဲ ့ယူသံုးလိုက္ေတာ ့တဲ ့ပညာအနားသပ္လိုက္တဲ ့စတိုင္ေပါ ့