'''အဆံုးသတ္ႀကပါစို ့ရဲ ့..''
-----------
ေသြးမ်ား မ်က္ရည္မ်ား ၿပိဳကြဲမွဳ ့မ်ား နာက်ည္းၿခင္းမ်ား ဒဏ္ရာမ်ားကို
အတိတ္ဟုေခၚဆိုေသာ္...
ခါးသီးၿခင္း အမုန္း ရက္စက္ၿခင္း နင္းေၿခၿခင္း ေလာင္ၿမိဳက္ၿခင္းမ်ားကို
ပစၥဳတ္ပန္ဟု ေခၚဆို၍...
ေႀကကြဲၿခင္း ေပ်ာက္္ဆံုးၿခင္း မေရရာၿခင္း မ်ားကို အနာဂတ္ဟုေခၚဆိုၿပီး...
ေမ်ွာ္လင္ ့ၿခင္းမ်ားကို ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္မ်ားဟု ေခၚဆိုနိုင္မည္လား...
ရွင္သန္ႀကစို ့ရဲ ့ ႏိုးထႀကစို ့ရဲ ့အားထည္ ့ႀကစို ့ရဲ ့
ပိတ္ဆို ့အိပ္မက္ေတြကို အလင္းဖြင္ ့လိုက္ႀကစို ့ရဲ ့
အပ္ဖ်ား တစ္ေပါက္စာ ေရာင္နီအစေလးပဲရခဲ ့ေစ
အေမွာင္ထုကို စလင္းေစဖို ့
ဥာဏ္တံခါးကို ဖြင္ ့လိုက္ႀကစို ့ရဲ ့..
အတိတ္မ်က္ရည္ေတြကို သိမ္းဆည္းဖို ့
ပစၥဳတ္ပန္ေတြကို အားထည္ ့လို ့
အနာဂတ္ေတြကို ေရရာဖို ့
အဆံုးအေတြးေတြကို
အဆံုးမသတ္ခဲ ့ရင္
အဆံုးမသတ္နိုင္ဘူးေလကြဲ ့..
ငိုခ်င္းရွည္တို ့
အဆံုးသတ္ဖို ့
အဆံုးအၿဖတ္ေတြ
ြၿပတ္သားရဲႀကရင္...
အဆံုးသတ္မွာ
ေကာင္းကင္တို ့ၿပာ
ၿမက္ခင္းတို စိမ္း ေလညွင္းတို ့ေနာ ့
စမ္းက်ေရတို ့စီးသံသာလို ့
လြတ္လပ္ေလေတြနဲ ့
အသက္ကို ၀၀ရွုခ်လိုက္ဖို ့
ေရာင္စံုပန္းခင္ လြင္ၿပင္က်ယ္ႀကီးေတြက
ဟိုး..မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းအထိ..တေမ်ွာ္တစ္ေခၚႀကီးေပါ ့ေလ..။
No comments:
Post a Comment
'' ဘ၀ၿဖတ္သန္းမွု ့ေလးေတြ ကိုယ္ ့ရဲ ့ထမင္းအိုး အေႀကာင္းေလးေတြ ဖတ္ဖူးတဲ ့စာေတြနဲ ့အေတြ ့ အႀကံဳေလးေတြေပါင္းၿပီးၿဖစ္လာတဲ ့ ေတြးမိရာရာေလးေတြ ခ်ေရးတဲ ့သေဘာေလာက္ေပါ ့ေလ.စာဖြဲ ့ေလာက္ေအာင္ေတာ ့မခန္းနားခဲ ့ပါဘူး..''..