ဖြဖြေလး..
---
ေတြးရတာက အကန္ ့အသတ္ေတြသေဘာေပါ ့...ေကာင္းဖို ့သြားရာလမ္းမွာ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ ့ပန္းတိုင္ရဲ ့ လကၡဏာေတြကို အရင္သံုးသတ္ၿပီးမွ ကိုယ္ ့ရဲ ့ ပကတိဘ၀အေနအထားကို ၿပန္ေတြၿပီး.. မလိုတာေတြ ရဲရဲၿဖဳတ္ခ်တာ လိုတာေတြ ရဲရဲၿဖည္ ့တင္းတာလုပ္တာက အကန္ ့အသတ္မဲ ့သေဘာထက္ပိုအခြင္ ့အေရးရနိုင္တယ္ေပါ ့..တပ္မက္မွဳ ့ေတြကို စြန္ ့လႊတ္တာ စိတ္သေဘာအရ အစြမ္းကုန္စြန္ ့လႊတ္လို ့ရနိုင္တာက မေသနိုင္လို ့ပဲ..ရုပ္သေဘာအရ စြန္ ့လႊတ္ၿပီဆိုၿပီး ဘာအာဟာရမွမစားေတာ ့ပါဘူးဆိုရင္ေတာ ့ ကိုယ္ ့ဟာကိုယ္ သတ္ေသတာနဲ ့အတူတူပဲ ဒီလိုသာ ဘာမွမစားေတာ ့ပါဘူးဆိုရင္ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ ့ပန္းတိုင္ကို မေရာက္ဖို ့ေသၿခာၿပီ...
သေဘာက ရိုးရိုးေလးပဲ စြန္ ့လႊတ္ၿခင္းမွာ အၿပင္က ရည္ရြယ္ရာပန္းတိုင္ရယ္...ကိုယ္ ့ရုပ္နာမ္နဲ ့ကိုယ္ ့ဘ၀ရဲ ့ပကတိအေၿခေအနရယ္ ခ်ိန္ဆညွိႏွိဳင္းရေသးတယ္ေပါ ့..တစ္သံသရာလံုးလည္လာခဲ ့ၿပီး အခုဘ၀လူၿပန္ၿဖစ္ေနတာ...ရယူဖို ့စိတ္ေတြေႀကာင္ လူၿဖစ္ေနတာဆိုေတာ ့ အခုမွ ဖီလင္တစ္ခုခုခံစားမွု ့တစ္ခုခု အေႀကာင္းတစ္ခုခုေႀကာင္ ့ေကာက္ခါငင္ခါ ထ စြန္ ့လႊတ္မယ္တယ္ဆိုတာ အင္း..အင္း လႊတ္ႀကည္ ့ပါဦးေပါ ့...ရုပ္ပစၥည္းမပါပဲ စိတ္က လြတ္ေနတာေတာ ့ သူသူကိုယ္ကိုယ္ လြယ္ထွာေပါ ့....။....စြတ္လႊတ္တယ္ဆိုတာတကယ္ေတာ ့ စာထဲကေလာက္ လြယ္ပါဘူး.
..လြယ္တဲ ့နည္းက..အရင္ေလာက္ ခပ္တင္းတင္းဆုတ္မထားေတာ ့ပဲ ေလာကဓံက လာလုတဲ ့အခ်ိန္ မလႊတ္ခ်င္လည္း လႊတ္ရမွာဆိုေတာ ့ လႊတ္ရရင္ လြယ္ေအာင္ ဖြဖြေလးဆုတ္ထားနိုင္စိတ္ကေလးက စ ထရိမ္းရရင္ ပိုလြယ္ေလာက္မယ္...အဲ ့လိုဆို ေလာေလာဆယ္ တစ္လငိုမိမဲ ့အစား တစ္ပတ္ေလာက္ပဲ မ်က္ရည္က်မွာဆိုေတာ ့ စိတ္သက္သာတာေပါ ့..ေနာက္ထပ္ ငိငိ လို ့ရတာေပါ ့...ငိငိ.
No comments:
Post a Comment
'' ဘ၀ၿဖတ္သန္းမွု ့ေလးေတြ ကိုယ္ ့ရဲ ့ထမင္းအိုး အေႀကာင္းေလးေတြ ဖတ္ဖူးတဲ ့စာေတြနဲ ့အေတြ ့ အႀကံဳေလးေတြေပါင္းၿပီးၿဖစ္လာတဲ ့ ေတြးမိရာရာေလးေတြ ခ်ေရးတဲ ့သေဘာေလာက္ေပါ ့ေလ.စာဖြဲ ့ေလာက္ေအာင္ေတာ ့မခန္းနားခဲ ့ပါဘူး..''..