ဆိုင္ကိုမနိုင္ရင္
---------------
ဆိုက္ကိုသေဘာလား ပညာသေဘာလားဆိုတာ ေတြးႀကည္ ့ရေသးတယ္..ေက်ာင္းတုန္းက ကိုယ္ ့အတန္းထဲက နဲနဲ ေတြးပံုေခၚပံုက ပံုမလာတဲ ့ဘဲေလးတစ္ေပြကို ေတြ ့တိုင္း ဟေယာင္ အရူး ဘယ္ကလာလဲ လို ့ ေနာက္သလိုလို နဲ ့ေခၚရင္း ေနာက္ေတာ ့ တစ္ေယာက္ေခၚ ၂ ေယာက္ေခၚကေန အမ်ားစုက ဒီေကာင္ ့ၿမင္ရင္ ေဟးးးအရူး..စားၿပီးလား..တို ့ဟားးး..ငါ ့ေကာင္ႀကီးအရူး..ဒီေန ့အေတာ္လန္ထြက္ေနပါလား..တို ့ေတြ နဲ ့လည္း ၿဖစ္လာေရာ...ႀကာေတာ ့ဒီေကာင္ ဆိုက္ကို မနိုင္ေတာ ့ဘူးသူ ့ဟာသူ ငါေတာ ့တကယ္ ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ ၿဖစ္ေနၿပီလားလို ့ ကြကိုယ္ သရိုးသရီၿဖစ္လာတယ္...အဲ ့ေတာ ့ မွ အကုန္လံုးက ဘရိပ္ အုပ္လိုက္ရတယ္ တကယ္ေဂါက္သြားမွာစိုးလို ့ေပါ ့
စတိတ္တုန္းကေတာ ့အတန္းေဖၚတစ္ေကာင္ တကယ္ ေၿခာက္သြားခဲ ့တယ္..အခုေတာ ့ ေဘာ္ဒီပါၿပင္လိုက္တဲ ့အထိပဲ အစက ႏြဲ ့ယံုေလးပဲ သူ ့အေမက သူ ့သား
ေၿခာက္သြားမွာစိုးလို ့ေယာက်္ားေလးေက်ာင္းပို ့လိုက္တာ ေတြ ့သမ်ွအေကာင္ေတြက ဒီေကာင္ ့ကိုေတြ ့တာနဲ ့ဖ်င္ႏွိဳက္ရတာနဲ ့ ပုဆိုးလွန္ရတာနဲ ့ဖက္နမ္းရတာနဲ ့
အဲ ့မွာ ႏြဲ ့ယံုအဆင္ ့ကေန ေၿခာက္တဲ ့အဆင္ ့ေရာက္သြားေတာ ့တာပါပဲဗ်ား...ႏွုတ္ခမ္နီဗူးပါ ေက်ာင္းလြယ္အိပ္ထဲ ထည္ ့ယူလာတဲ ့အဆင္ ့ၿဖစ္သြားပါေလေေရာ..
ဆိုင္ကိုမနိုင္ရင္ ခံသြားရတတ္တယ္ေၿပာတာပါ...ခိခိ..
No comments:
Post a Comment
'' ဘ၀ၿဖတ္သန္းမွု ့ေလးေတြ ကိုယ္ ့ရဲ ့ထမင္းအိုး အေႀကာင္းေလးေတြ ဖတ္ဖူးတဲ ့စာေတြနဲ ့အေတြ ့ အႀကံဳေလးေတြေပါင္းၿပီးၿဖစ္လာတဲ ့ ေတြးမိရာရာေလးေတြ ခ်ေရးတဲ ့သေဘာေလာက္ေပါ ့ေလ.စာဖြဲ ့ေလာက္ေအာင္ေတာ ့မခန္းနားခဲ ့ပါဘူး..''..