ႀကက္ရိုး..
---
ေရေဘးထိတဲ ့ေၿမြသားေတြ ေစ်းကြက္ၿဖစ္ေနတာေတြ ့ေတာ ့ဘုိကေလး ၿမင္းကကုန္း အေနာက္ဖက္က ရြာေတြေရာက္ေတာ ့ႀကံဳခဲ ့တာေလး သြားသတိရတယ္...အဲ ့ရြာေတြကို ေခ်ာင္းရိုးေလးေတြအတိုင္း နာရီနဲ ့ခ်ီၿပီး ေမာ္ေတာ္ေသးေသးေလးေတြနဲ ့ သြားရေတာ ့ သြားခ်င္တဲ ့ရြာကိုေမွာင္စပ်ိဳးမွ ေရာက္တယ္ အဲ ့ေတာ့ ထမင္းစားဖို ့ ဟင္းစားမရွိေတာ ့ဘူးေပါ ့ေလ...
အဲ ့မွာ ရြာအိမ္က လူက ဟင္းစားသြားရွာလိုက္ဦးမယ္ ဆိုၿပီး အိမ္ေအာက္ဆင္းသြားတာ
. '' ကေတာ ့ ကေတာ ့ '' နဲ ့ ႀကက္ေအာ္သံ ခပ္သဲ ့သဲ ့တစ္ခ်က္ႀကားလိုက္ရၿပီး ေနာက္ သိပ္မႀကာဘူးဗ်ာ ့ ႀကက္သားကာလသားဟင္း ေရာက္လာၿပီး ထမင္းစားႀကစို ့တဲ ့.
..အဲ ့ညက ဟင္းက တစ္သက္မေမ ့့နို္င္ေလာက္ေအာင္ခ်ိဳခ်က္ေပါ ့...ဒါေပမယ္ ့ စားေနရင္းက ေစာေစာက ကေတာ ့ကေတာ ့ႀကက္သံနားထဲၿပန္ႀကားလာၿပီး ႀကက္မ်က္ခြက္ႀကီး ၿမင္ေယာက္လာတာ
ကိုက္လက္စ ႀကက္ေပါင္ရိုး ဆက္ကိုက္ရမွာတန္းလန္းႀကီးၿဖစ္သြားပါရာဗ်ာ...
အဟီးးး..ဒါေပသိ ႀကက္ကေလးကို သနားသြားတာက ခဏပဲၿဖစ္တာ.ဆာဆာနဲ ့ေရာ လပ္ဆပ္လြန္းအားႀကီးေနတာေရာက .ႀကက္က စားလို ့က မတရားေကာင္းေနေတာ ့ႀကက္ရိုး ဆက္ကိုက္မိေတာ ့တာပါပဲဗ်ာ..ဟီးး...လြယ္ပါဘူး ရသရဲ ့ဆြဲေဆာင္မွု ့ကိုၿငင္းရတာ နဂိုကကို သဘာ၀ ဗမာႀကက္သားက ခပ္ႀကိဳက္ႀကိဳက္နဲ ့ဆိုေတာ ့ေလ...ဟီးဟီး..အဲ..ေနာက္ေတာ ့ ခရီးသြားလို ့တည္းအိမ္ ကို အခ်ိန္မေတာ္ ေရာက္ရင္ လမ္းမွာစားခဲ ့ၿပီေတြဘာညာနဲ ့ရႊီးၿပီး ရွိတာပဲ လုပ္ပါ ဘာညာေတြေပါ ့ေလ...ဟဲဟဲ..
No comments:
Post a Comment
'' ဘ၀ၿဖတ္သန္းမွု ့ေလးေတြ ကိုယ္ ့ရဲ ့ထမင္းအိုး အေႀကာင္းေလးေတြ ဖတ္ဖူးတဲ ့စာေတြနဲ ့အေတြ ့ အႀကံဳေလးေတြေပါင္းၿပီးၿဖစ္လာတဲ ့ ေတြးမိရာရာေလးေတြ ခ်ေရးတဲ ့သေဘာေလာက္ေပါ ့ေလ.စာဖြဲ ့ေလာက္ေအာင္ေတာ ့မခန္းနားခဲ ့ပါဘူး..''..