စကားအလကၤာ
-----------
ဂလုထဲမွာ စာတစ္ပုဒ္ သြားေရးရင္းက သံုးမိတဲ ့ အသံုးအႏွံဳးတစ္ခုကို ကိုယ္ ့ဟာကိုယ္ၿပန္သတိထားမိသြားတယ္...
အဲ ့မွာ က်ေနာ္တို ့ယဥ္ေက်းမွဳ ့ရဲ ့ ကရုဏာသေဘာ အႀကင္နာပါတဲ ့သေဘာ သိမ္ေမြ ့တဲ ့
သေဘာ စာေပနဲ ့စကားပရိယာယ္ အဆင္ ့အတန္းၿမင္ ့တဲ ့သေဘာ ကို သြားေတြ ့တယ္...
အဲ ့မွာ ေခတ္အေၿခအေနနဲ ့ ဟတ္ၿပီး ဖီလင္လဲ၀င္သြားတယ္ ေလ်ာ ့က်လာေနတဲ ့ယဥ္ေက်းမွဳ ့ေကာင္းေတြကို သေမ်ွာလဲသေမ်ွာမိသလို အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ ့ခံစားမွု ့ေတြ ၿဖစ္သြားတယ္...
က်ေနာ္ မထင္မွတ္ပဲ သံုးမိတဲ ့ စကားလံုးကဆင္းရဲခ်ိဳ ့တဲ ့တာကို ''''ဆင္းရဲခ်ိဳ ့တဲ ့တယ္ ''' လို ့ ဒဲ ့မေၿပာပဲ
''' လကၡဏာရွားပါးလွတယ္ ''' လို ့ သြယ္၀ိုက္ၿပီး သံုးမိခဲ ့တာပါပဲဗ်ာ...
ဒီအသံုးဟာ က်ေနာ္ ထြင္သံုးတာမဟုတ္ပဲ က်ေနာ္တို ့ငယ္ငယ္က ေရွးလူႀကီးမိဘေတြ သံုးနွံဳးႀကတာကို နားေရ၀ေနရာက စြဲေနၿပီ
အခုလို တိုက္ဆိုင္တဲ ့ေနရာမွာ ဆင္းရဲတယ္လို ့ မသံုးရက္လို ့ ႏိွမ္ရာမ်ားက်ေနမလားလို ့
ဆိုၿပီးၿဖစ္လာတဲ ့စိတ္ကေန လကၡဏာရွားပါးလွတယ္လို ့ပရိယာယ္နဲ ့သံုးခဲ ့ေတာ့တာပါပဲဗ်ာ...
.
လြမ္းစရာေကာင္းတဲ ့ ေရွးအသံုးေလးေတြထဲကတစ္ခုေပါ ့ေလ..
လကၡဏာရွားပါးတယ္ဆိုတာ ဆင္းရဲလို ့ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း အလုပ္ေတြ လုပ္ကိုင္စားေသာက္
အသက္ေမြး ၀မ္းေႀကာင္းခဲ ့ရတာ ႏွစ္ေတြႀကာလာေတာ ့ လက္ဖ၀ါးၿပင္ေတြဟာ ေမြးရာပါလို
ႏူးညံ ့မေနေတာ ့ပဲ လက္အေရးေႀကာင္းေတြေတာင္ မထင္ရွားေတာ ့ပဲ
လက္ဖ၀ါး အေရၿပားေတြေတာင္ အသားမာတက္ ႀကမ္းတမ္းေနၿပီဆိုတဲ ့
သေဘာကို ပရိယာယ္နဲ ့ေၿပာတာလို ့ဆိုေႀကာင္းႀကားဖူးပါတယ္ဗ်ား.
No comments:
Post a Comment
'' ဘ၀ၿဖတ္သန္းမွု ့ေလးေတြ ကိုယ္ ့ရဲ ့ထမင္းအိုး အေႀကာင္းေလးေတြ ဖတ္ဖူးတဲ ့စာေတြနဲ ့အေတြ ့ အႀကံဳေလးေတြေပါင္းၿပီးၿဖစ္လာတဲ ့ ေတြးမိရာရာေလးေတြ ခ်ေရးတဲ ့သေဘာေလာက္ေပါ ့ေလ.စာဖြဲ ့ေလာက္ေအာင္ေတာ ့မခန္းနားခဲ ့ပါဘူး..''..