---------------
ဒီအလုပ္ကိုမလုပ္ခင္တုန္းက မိဘအလုပ္မို ့ လဆန္းတိုင္းေႀကြးသိမ္းခရီးစဥ္ထြက္ရတယ္၊ တစ္ၿမိဳ ့၀င္တစ္ၿမိဳ ့ထြက္ ကားေပၚအိပ္ လမ္းထမင္းဆိုင္စားပဲ ၊တစ္ခ်ိဳ ့ၿမိဳ ့မွာေတာ ့ မိတ္ေဆြေတြအိမ္ညအိပ္ရတယ္။ အဲ ့အခါမ်ိဳးေတာ ့ေက်ာေညာင္းသက္သာတယ္၊
ခရီးေႀကာက ကားလမ္းမ်ားလို ့ ရထားစီးရခဲတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ မႏၱေလးသီးသန္ ့ဆိုမွ ရထားနဲ ့အတက္အဆင္းတိုက္ရိုက္ေပါ ့ေလ၊ ကားခရီးစဥ္နဲ ့သြားတဲ ့အခါမွာေတာ ့ အနဲဆံုး ၃ညအိပ္ ၄ရက္ ေလာက္ႀကာတယ္ လမ္းမွာ က ည ခရီးစဥ္ေတြမ်ားတယ္ ေန ့ဘက္က ေစ်းဆိုင္ေတြမွာ အေႀကြးသိမ္း ေတာ္ကီထု ဆိုင္ေတြက တိုက္သမ်ွ လဘက္ရည္ေသာက္ မုန္ ့စားေပါ ့ေလ
အၿမဲတန္းသြားေနက်ေတြၿဖစ္လာေတာ ့ ဘယ္လမ္းက ဘယ္စားေသာက္ဆိုင္က ဘယ္လိုဆိုတာသိလာသလို ဆိုင္ေတြရဲ ့ဆက္ဆံေရးအေႀကာ က်ေနာ္တို ့လို ခရီးသည္ေတြရဲ ့ အေႀကာေတြက ဘယ္လိုလိုဆိုတာပါ သူ ့ဘက္ ကိုယ္ ့ဘက္အေႀကာေတြပါသိလာေတာ ့တာေပါ ့ဗ်ာ ၊
ခရီးသည္ေတြထဲမွာ အုပ္စု ၂စု ခြဲထားလို ရတာက က်ေနာ္တို ့လို ့ ကုန္သည္သေဘာ နဲ ့ အလုပ္သေဘာေႀကာင္ ့ ပံုမွန္ သြားေနက် ရက္ေတြအတိုင္း ခရီးသြားေနက်လူေတြနဲ ့ တစ္ခါတစ္ရံ အေႀကာင္းတစ္ခုခုေပၚလို ့ ခရီးမသြားစဖူးထသြားရတဲ ့သူေတြဆိုၿပီးေပါ ့.
..အဲ ့အုပ္စု ၂ စုကို ပင္တိုင္ ဆက္ဆံေပးေနရတာ အေ၀းေၿပးကားေတြ ၀င္၀င္ရပ္တဲ ့ထမင္းဆိုင္ စားေသာက္ဆိုင္ေတြေပါ ့
ဟိုင္းေ၀းကားေတြအမ်ားစုက ညဖက္ကို အဓိက အားၿပဳသြားလို ့ဆိုင္ေတြကလည္း ညခရီးသြားေတြကို အဓိက အားၿပဳေရာင္းသလိုမ်ားတယ္၊ ေန ့ဖက္က ရံုးသမားေတြ ကိုယ္ပိုင္ကား သီးသန္ ့မိသားစု လိုက္ကားေတြ ညေမာင္းေနမက်တဲ ့ အိမ္ကားေတြအဓိကသြားလို ့အလင္းေရာင္နဲ ့ လူေတြက လန္းေနလို ့ သူတို ့ေတြကို ေစ်းေရာင္းရတာ ၿပႆနာ နဲတယ္. ၿပႆနာ အမ်ားဆံုးက ညခရီးသြားေတြနဲ ့ညေစ်းသည္ေတြပါပဲ
ညခရီးသည္ဆိုတာ ကားေပၚမွာထိုင္ငိုက္လာလို ့ကားအနားရပ္တဲ ့ဆိုင္ေရွ ့ေရာက္ရင္ အေလးအေပါ ့သြား ဗိုက္ဟာ၀မ္းၿဖည္ ့ ေရေႏြးေသာက္ အေညာင္းေၿဖ သေဘာဆင္းတဲ ့အခါ ကားေပၚက စဆင္းကတည္းက ေညာင္းေညာင္း ငိုက္ငိုက္နဲ ့ဒရိမ္းဒရိုင္နဲ ့ဆင္းတယ္
ၿပီးေတာ ့ ကားရပ္ခ်ိန္က အကန ့အသတ္နဲ ့မို ့ စိတ္ေအးလက္ေအးကမရွိဘူး ဒီေတာ ့ အေလးအေပါ ့အစားအေသာက္ေတြမွာ ကိုယ္အရင္ဦးခ်င္တယ္..။ ဆိုင္သမားေတြကလည္း ညဦးပိုင္းကတည္းက ကားႀကီးေတြ တစ္စီးၿပီးတစ္စီး ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ ့ တစ္စီးတစ္စီးတိုင္းမွာ လူက သံုးေလးဆယ္ကို ေစ်းေရာင္းေနခဲ ့ရလို ့ ေန ့ပိုင္း တစ္ေနကုန္ ေစ်းေရာင္းေနခဲ ့ရာကေန ညဦးပိုင္း ၁၁နာရီေလာက္ ္ေနာက္ပိုင္းကေန သန္းေခါင္စြန္းစကာေတြဆို လူေတြက ခ်ာခ်င္ကုန္လာၿပီ
အဲ ့ေတာ ့ လူေတြက ေရာင္းေနက်မို ့နဲ ့စီးပြားရွာသေဘာအရ ေစ်းသာေရာင္းေနတာ ေဘာ္ဒီက သိပ္မလိုက္နိုင္ေတာ ့ဘူး အိပ္ငိုက္ကုန္ၿပီ ပင္ပမ္းကုန္ၿပီ....မိသားစုေဆြမ်ိဳး ဂရုေတာင္ ့တဲ ့ စားေသာက္ဆိုင္မ်ိဳးဆို အလွည္ ့က် အိပ္သူအိပ္ ထေရာင္းသူေရာင္းမို ့ ၿပႆနာသိပ္မရွိေပမယ္ ့ မိသားစုဂရုနဲတဲ ့ဆိုင္မ်ိဳးေတြကေတာ ့ လူခြဲနဲလို ့ ခရီးသည္ေတြနဲ ့ဆက္ဆံေရးမွာ ကြိဳင္ေတြ ခဏခဏတက္ကုန္တယ္.
အဓိက ကိိြဳင္တက္ရတဲ ့ၿပႆနာအရင္းခံက က်ေနာ္တို ့ အပါအ၀င္ ခရီးသည္တိုင္းလိုလိုက ကိုယ္ ့ကိုယ္အရင္ဦးစားေပးေစခ်င္တာကစတာမ်ားတယ္္ အဲ ့ဒါကလည္း ကားနားခ်ိန္က အကန္ ့အသတ္နဲ ့ဆိုေတာ ့ စားတုန္းေသာက္တုန္းမွာ ကားထြက္သြားရင္ က်န္ခဲ ့မွာစိုးတာက စားရေသာက္ရတာ ဘယ္ေၿဖာင္ ့ေတာ ့မလဲ ၊ အဲ ့မွာ စိတ္က အကဲဆပ္ေနၿပီ...။
တစ္ခ်ိဳ ့ခရီးသည္ေတြမွာေတာ ့ အဲ ့လိုအကဲဆပ္ေနယံုတင္မကဘူး ပိုက္ဆံေပးတာပဲဆိုၿပီး ဆိုင္ရွင္တို ့စားပြဲထိုးတို ့ကို လွမ္းေခၚတာကအစ ေလသံက အေပၚကလာတယ္ အက္ရွင္နဲ ့ အႀကည္ ့က ေစ်းေရာင္းေပးဖို ့ေနေနသာသာ ရိုက္လႊတ္ခ်င္စရာေကာင္းတဲ ့အေႀကာမ်ိဳးနဲ ့ဆိုေတာ ့။....
ေနာက္ႀကံဳရတတ္တာက ကားဆရာေတြ အပါအ၀င္ ပံုမွန္ခရီးသြားေတြနဲ ့လမ္းက စားေသာက္ဆိုင္ ဆိုင္ရွင္ေတြက ႏွစ္ေပါက္လာတဲ ့အခါ္ မ်က္မွန္းတန္းမိကုန္တာ ရင္ႏွီးကုန္တာေတြရွိလာတယ္ ဒီေတာ ့ ေစ်းသည္သဘာ၀ ရင္းႏီွးသူေတြကို ပိုဦးစားေပးတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္
အဲ ့အခါမွာလည္း ဦးစားအေပးမခံရဘူးလို ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုထင္တဲ ့ ခရီးသည္ေတြကလည္း ညခရီးမို ့အိပ္ေရးပ်က္ ေညာင္းညာေနရတဲ ့ႀကားထဲ ကိုယ္ ့ကိုယ္ ပစ္ထားတယ္ မစိုက္ဘူးဆိုၿပီး စိတ္ေတြတိုလာၿပီး ေဟ ့ ဒီက ထမင္းေႀကာ္မွာထားတာ မရေသးဘုူးလားကြ ဘယ္ေတာ ့စားရမွာလဲ လို ့ ေဆာင္ ့ႀကီးေအာင္ ့ႀကီၤးလဲ လွမ္းေအာ္လိုက္ေရာ.....
အေမွာင္ထုက် သူမ်ားအိပ္ခ်ိန္ ေစ်းထေရာင္းေနတဲ ့ဆိုင္ရွင္ေတြ စားပြဲထိုးေတြနဲ ့...ငိငိေတြၿဖစ္ကုန္တတ္ၿပတ္ေရာဗ်ာ
ေၿပာရရင္ေရာ ညခရီးစဥ္ေတြ ကိစၥက စိတ္၀င္စားစရာတြ အမ်ားႀကီးပါပဲဗ်ာ..တစ္ခါတစ္ေလ အဲ ့လို လဆန္းရက္ေတြ ေရာက္လာရင္ ခရီးမထြက္ရေသးရင္ကို ထမင္းစားမေကာင္းခ်င္သလိုလို ၀မ္းခ်ဳပ္ေနသလိုလိုပါပဲ....ဟဲဟဲ...
No comments:
Post a Comment
'' ဘ၀ၿဖတ္သန္းမွု ့ေလးေတြ ကိုယ္ ့ရဲ ့ထမင္းအိုး အေႀကာင္းေလးေတြ ဖတ္ဖူးတဲ ့စာေတြနဲ ့အေတြ ့ အႀကံဳေလးေတြေပါင္းၿပီးၿဖစ္လာတဲ ့ ေတြးမိရာရာေလးေတြ ခ်ေရးတဲ ့သေဘာေလာက္ေပါ ့ေလ.စာဖြဲ ့ေလာက္ေအာင္ေတာ ့မခန္းနားခဲ ့ပါဘူး..''..