အေမနယ္ေကြ်းခဲ ့တဲ ့ထမင္းတစ္နပ္အေႀကာင္းေလးပါ

အေမနယ္ေကြ်းခဲ ့တဲ ့ထမင္းတစ္နပ္အေႀကာင္းေလးပါ
-------------------------------------
ၿပာသိုလၿပည္ ့ေန ့အေမေန ့ဆိုတဲ ့အထိမ္းအမွတ္ေတြ အမွတ္တရစာေတြ တက္လာေတာ ့ တက္လာသမ်ွအေမနဲ ့ပတ္သက္သမ်ွအေႀကာင္းေတြ အကုန္ Like ပစ္လိုက္တာေပါ ့..ေက်းဇူးဂုဏ္ေတြကို စာေလး တစ္ေႀကာင္းႏွစ္ေႀကာင္းပဲၿဖစ္ၿဖစ္...ၿပန္လည္တသေဖၚထုတ္ႀကတာ မဂၤလာရွိတယ္ေလ 😁 ။ က်ေနာ္ကေတာ ့ အေမ ့အေႀကာင္းေရာ အေဖ ့အေႀကာင္းပါ သတိရတိုင္း ခ်ခ်ေရးခဲ ့တာ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ပတ္ထဲ အမိအဖေတြနဲ ့ ပတ္သက္တဲ ့အလြမ္းစာေတြ အေတာ္မ်ားသြားလို ့ ကိုယ္နဲ ့မတူတဲ ့ဘ၀ေတြ အတြက္ အားေတာင္ၿပန္နာယူရတယ္ ဒါနဲ ့ အေမ ့အေႀကာင္း အေဖ ့အေႀကာင္းေတြ သတိတရမိတိုင္း သတိတရ ေရးတာေတြ က်ဲသြားတယ္ 😁 အဲ ့ေရးခဲ ့ဖူးသမ်ွ အလြမ္းစာေတြထဲမွာ တစ္ခါမွ ခ်မေရးခဲ ့ဘူးေသးတဲ ့ အၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု ဒီေန ့ေတာ ့ မွတ္မွတ္ရရေတြထဲက အမွတ္တရေလးတစ္ခုအၿဖစ္ ခ်ေရးၿဖစ္ၿပန္တယ္ေပါ ့ေလ..

အခု အၿဖစ္အပ်က္က က်ေနာ္အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ ၇တန္းတုန္းကေပါ ့..အဲ ့တုန္းက က်ေနာ္က ေက်ာင္းအရမ္းေၿပးပါတယ္ ေၿပးခ်က္က ရထားခိုးစီးတာ အမ်ိဳးသားေရကူးကန္တို ့ ကန္ေတာ္ႀကီးတို ့ထဲ ေရဆင္းကူတာ ဘုရားေတြေပၚေလ်ွာက္သြားအခ်ိန္ၿဖဳန္းတာ တိရိစာၦန္ရံုထဲ သြားေဆာ ့ေနတာေတြအမ်ားႀကီးေပါ ့...အမ်ားအားၿဖင္ေက်ာင္းေၿပးတိုင္း ့ေရကူးပါတယ္...ေက်ာင္းက ၂ခ်ိန္ေက်ာင္းၿဖစ္ၿပီး အလယ္တန္းေတြက ေန ့လည္ပိုင္း ၁၂နာရီကေန ညေန ၅နာရီေပါ ့ဗ်ာ....အမ်ိဳးသားေရကူးကန္မွာ ေရကူးတဲ ့အခါ ေရကူးေဘာင္းဘီေလးက ေဆာင္သြားရတယ္ အဲ ့ေဘာင္ဘီေတြက နိုင္လြန္ေဘာင္းဘီေတြၿဖစ္လို ့ အေတာ္နဲ ့မေၿခာက္တတ္ဘူး...
ေရကူးခ်ိန္က ေန ့၁၂ နာရီကေန ေန ့ ၂ နာရီအထိ က်ားခ်ိန္မွာေရကူးရတာ ။ ကူးၿပီးေတာ ့ အခ်ိန္က်န္ေနေသးေတာ ့ ကန္ေတာ္ႀကီးဆက္သြား ေလ်ွာက္ေဆာ ့ ေရထပ္ဆင္းကူးေပါ ့ေလ..ဒီေတာ ့ ေဘာင္းဘီေလးက ပိုမေၿခာက္ေတာ ့ဘူး ဒီေတာ ့ေက်ာင္းလြယ္အိပ္ထဲ ၿဖစ္သလိုထိုးထည္ ့ၿပီး ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္နဲ ့ေရာအိမ္ၿပန္တယ္ေပါ ့ေလ....အိမ္ေရာက္ေတာ ့ အဲ ့ေဘာင္းဘီေရစိုေလး ဖြက္ထားလိုက္တာေပါ ့

တစ္ေန ့ေတာ ့ အရင္လိုပဲေက်ာင္းေၿပးေရကူးအိမ္အၿပန္မွာ အဲ ့ေဘာင္းဘီေလးကို လြယ္အိပ္က မထုတ္မိပဲေမ့သြားေရာ....အဲ ့မွာ အဲ ့ေန ့က အေဖတို ့က ထမင္းစားေနႀကခ်ိန္ေပါ ့ ..သူတို ့က လင္မယားေတြ က်က်နနထိုင္ တို ့စရာေတြဘာေတြနဲ ့ ထမင္းလက္ဆံုစားေလ ့ရွိႀကတယ္၊ က်ေနာ္က ေက်ာင္းေၿပးေဆာ ့ေရကူးလို ့ေမာလာတာနဲ ့၀င္မစားၿဖစ္ေသးဘူး..ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုလုပ္ေနတုန္း ညီမ အငယ္ဆံုးေလးက က်ေနာ္ ့ေက်ာင္းလြယ္အိပ္ထဲစပ္စုၿပီးႏွုိက္လိုက္ေတာ ့ ေရစိုေဘာင္းဘီေလးေတြ ့သြားပါေရာဗ်ာ...အဲ ့မွာ ညီမေလးက '' အေမေရ ဒီမွာ ကိုရီးေက်ာင္းေၿပးတယ္ ကိုရီး လြယ္အိပ္ထဲက ေဘာင္းဘီေတြ ့တယ္ '' လို ့ ထမင္းစားေနတဲ ့ အေမ ့ကို လွမ္းတိုင္လိုက္ပါေရာဗ်ာ....က်ေနာ္လည္း ရင္ဘတ္ထဲ ထိတ္ကနဲ ၿဖစ္ၿပီး လန္ ့ၿပီး အေဖ ့ကို လွမ္းႀကည္ ့မိသြားတာေပါ ့ အေဖက က်ေနာ္ ့ကို တစ္ခ်က္ လွမ္းလ်ွိဳးၿပီး ထမင္းကို ၿပီးေအာင္ဆက္စားေနတယ္ေပါ ့ေလ.. အေမကေတာ ့ မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာေပါ ့ဗ်ား...က်ေနာ္ကေတာ ့ အေဖ ့ အႀကည္ ့ကို အထာေပါက္လို ့ ငါ ့ေတာ ့ မိုးႀကိဳးအတံုးလိုက္အတစ္လိုက္ေတာ ့ ပစ္ၿပီ ေပါ ့ေလ..အဟီး....

ထမင္းလည္းစားၿပီးႀကေရာ...'''.ေဟ်ာင္ လာအုုန္း...ဟိုဖက္လွည္ ့ '' ဆိုၿပီး ဘာမွ ေမးမေန ေၿပာမေနေတာ ့ပဲ ေက်ာကို ပြဲရံုမွာသံုးတဲ ့ အုန္းဆံႀကိဳးေလးသံုးေလးေခါက္ေလာက္ ေခါက္ၿပီး ဗ်င္းေတာ ့တာ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ေလာက္ရွိတယ္....ဟီးဟီး....က်ေနာ္လည္း ငိုတာေပါ ့ ေနာက္ မေၿပးေတာ ့ပါဘူးဗ် နာတယ္ဗ် ဘာဗ် ညာဗ်ေပါ ့ေလ...ခ္...အေမကေတာ့ က်ေနာ္ ့ကိုက မဟုတ္မဟတ္ဆိုေတာ ့ ၀င္မဆြဲပါဘူး..
အဲ ့ ညေနက အေတာ္နာသြားလို ့ အေဖ ့ကို စိတ္ေကာက္ၿပီး က်ေနာ္ အိမ္ေပၚ တက္အိပ္တာေပါ ့ေလ..အေဖက ရိုက္ခဲတာကိုး အိပ္တယ္သာေၿပာတာပါ တကယ္က စိတ္ေကာက္ၿပီး ၀မ္းလ်ားထိုးေမွာက္ေနတာ...
မိုးက အရမ္းမခ်ဳပ္ေသးဘူးေလ...အဲ ့မွာ ႀကာေတာ ့ အေမ အိမ္ေပၚတက္လိုက္လာတယ္ ထမင္းပံုဟင္းပံု ဇလံုေလးတစ္ခြက္နဲ ့ ေရေႏြးခြက္နဲ ့ ၿပီးေတာ ့ ထံုးနဲ ့ဆႏြင္းနဲ ့ ေရေဖ်ာ္ထားတာေလးတစ္ခြက္နဲ ့ေပါ ့....

အေမအနားေရာက္လာမွ က်ေနာ္က ၀မ္းလ်ားေမွာက္ေနရာကေန ( အေဖက ဘာၿဖစ္တယ္ ညာၿဖစ္ေတြ ေလ်ွာက္ပြစိပြစိေတြ ေၿပာၿပီး ရွိုက္ရွိုက္ၿပီး ပိုၿပီး ငိုၿပေတာ ့တာ... ခ္...အဲ ့မွာ အေမက က်ေနာ္ ့ေက်ာေပၚက အရွိဳးရာေတြကို အဲ ့ထံုးဆႏြင္းေဖ်ာ္ေရေလး လူးေပးၿပီး သားအေဖက သားေရနစ္မွာ စိုးလို ့သားကို ဘာညာေတြ ေၿပာ ထမင္းထစားခ်ည္း ဒီမွာ အဆင္သင္ ့နယ္လာတယ္ဘာညာေပါ ့ေလ..အဲ ့မွာမွ မ်က္ရည္ေတြက
ပိုက်လာေတာ ့တာ (အေမက ငါ ့ကို ပိုခ်စ္တယ္ ဘာညာေတြ ေတြးေပါ ့ ကေလးအေတြးေတြေပါ ့ ေလ ငိငိ) ..က်ေနာ္က မ်က္ရည္ လည္ရႊဲ ၿဖစ္ေနေတာ ့အေမပါ လိုက္ ငိုေရာဗ်ား...ေတာ္ေတာ္နာေနလား ဘာညာေတြေပါ ့ ( တကယ္ေတာ ့ အလြန္အကြ်ံနာသြားတာမ်ိဳးေတာ ့မရွိပါဘူး စတ္ိတ္ေက်ာင္းတုန္းက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး တင္ပါးေတြ ကို ထား၀ယ္ႀကိမ္နဲ ့ရိုက္သေလာက္ေတာင္မနာပါဘူး.အေဖရိုက္ပံုက လႊဲတုန္းသာ မာန္နဲ ့ထန္နဲ ့လႊဲလိုက္ ရိုက္ေတာ ့ ေၿခာက္ရံုေလာက္ အရွိန္ကေၿပာ ့ေၿပာ ့ေလး..ခ္ )

အဲ ့မွာ က်ေနာ္လည္း ငိုရင္းက ဗိုက္ဆာလာေတာ ့ အေမနယ္ဖတ္ယူလာေပးတဲ ့ထမင္းကို ငိုရင္းနဲ ့ ေကာက္တီးေနလိုက္ေတာ ့တာေပါ ့ဗ်ား..ဆာဆာနဲ ့ စားေကာင္းလိုက္တာဗ်ား.အေမနယ္ေပးတဲ ့ မေမ ့ေတာ ့တဲ ့ အေမနယ္ေကြ်းခဲ ့တဲ ့ ထမင္းတစ္နပ္ေပါ ့ေလ... အဲ အခုေခတ္စားေနတဲ ့ ဇလံုထမင္းလို ့လည္း ေခၚမလားပဲ.....အေဖကေတာ ့မနက္ႀကေတာ ့ အရင္ေန ့ေတြနဲ ့မတူပဲ မုန္ ့ဖိုးေတြဘာေတ ြေပးလို ့ဗ်ား...( ေက်ာင္းမုန္ ့ဖိုးက အေမက ခ်ည္းေပးခဲ ့တာမ်ားတာ ..အေဖက အလုပ္ၿပီး အလုပ္ထဲသာနစ္ေနတာ မ်ားတယ္ေလ ၿပီးေတာ ့ အေဖ က လူႀကီးဆန္လြန္းေတာ ့အေဖ ့ဆီကလည္း မုန္ ့ဖိုးေတြဘာေတြ မေတာင္းရဲခဲ ့ပါဘူး..အေမနဲ ့က လက္ပြမ္းတတီးပို ရွိခဲ ့တဲ ့သေဘာေပါ ့..) ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ငယ္တုန္းက အမိအဖေတြ စံုစံုညီညီနဲ ့ ေန ့ခဲ ့ရတဲ ့ အခ်ိန္ကာလေလးေတြ ဆိုတာ ၿပန္ၿပန္ေတြးမိလိုက္တိုင္း...အတိုင္းမသိ လြမ္းစရာေကာင္း က်န္ခဲ ့တာပါပဲ .....